1.) Religia

Obecnie ze starych bogów modły mrocznych wysłuchują jedynie trzy bóstwa, które pochodzą ze starego panteonu. Są to Garon, Krinn oraz Kiri. Ich wpływy są niewielkie, gdyż większość podziemnego świata odwróciła się od starych bogów i teraz mają swój demoniczny panteon. To wyjątkowe potężne istoty, które według swoich wyznawców mają moc równą, bądź większą od słabych bóstw świata powierzchniowego.

Demoniczny panteon:

Xyraxasizh
Przydomki: Władca panteonu, Diabelski smok, ognista śmierć
Symbole: Czarny płomień, Podziemny wulkan
Domena: Demoniczny ogień, Władza. Inteligencja
Wyznawcy: Świta klanów mrocznych elfów, inne demony
Opis: Najsilniejszy pośród wszystkich demonów, żyjący od bardzo dawna, pokazuje nowe sposoby rządzenia poprzez okrucieństwo. Potrafi docenić siłę, inteligencję i spryt swoich wyznawców, a jednocześnie nie znosi słabości i porażek. Patronuje tylko tym mrocznym elfom, które zdobyły dużą władzę, wymagając od nich krwawych ofiar. To on podpowiada, że prawdziwą siłę i moc zdobywa się poprzez nieustanną walkę, a pokój jedynie osłabia.

Inurashu
Przydomki: Skrytobójca, Kat, Manipulator
Symbole: Dwa skrzyżowane sztylety, Dym z czaszką
Domena: Cień, Trucizna, Spryt
Wyznawcy: Skrytobójcy, handlarze niewolników, mordercy
Opis: Znacznie słabszy od Xyraxasizhu, będący jednocześnie jego prawą ręką. Wszędzie, gdzie potrzebne jest wsparcie eliminacji celu, tam mroczne elfy proszą o jego wstawiennictwo. Ceni sobie pragmatyzm i skuteczność w działaniu niż przesadną widowiskowość. Przeciwnik Uranusha, które osobiście nienawidzi. Obydwoje są w stanie nieustannej wojny o wpływy między sobą.

Jaenvynia:
Przydomki: Pani spełnienia, Sukkub, Uwodzicielka
Symbole: Bicz, Nietoperze skrzydło,
Domena: Zaspokojenie, Rozpusta, Charyzma
Wyznawcy: Hedoniści, Artyści,
Opis: Kochanka Xyraxasizha, która prowadzi mroczne elfy ku wyższym stadium przyjemności. Nie uznaje granic, a także doprowadza umiejętność uwodzenia go najwyższego poziomu. Wywodzi się z demonicznych sukkubów, choć przybiera także formę inkuba. Płeć, wygląd, czy rasa nie mają dla niej żadnego znaczenia. Docenia także sztukę, której tematyka oscyluje wobec przyjemności cielesnej. Konkuruje z Krinn o wpływy.

Zirenth
Przydomki: Władca Magii, Oko przeznaczenia
Symbole: Oktagram, Otwarte Oko
Domena: Magia, Zmiany, Los, Siła woli
Wyznawcy: Magowie, Przestępcy, Demagodzy
Opis: Lewa ręka Xyraxasizha, a jednocześnie pochodzi z tego samego rodu, co on. Próbuje konkurować z Sulonem w sprawach przeznaczenia, które chcą nagiąć je do swojej woli. W swojej opiece ma magów, których naucza demonicznej magii, a także sposób, by odwrócić sytuację. Poddaje każdego ze swoich wyznawców ciężkich próbom, by sprawdzić, który może nadawać się do jego planów.

Kiresha
Przydomki: Władczyni wiedzy, Wielki badacz,
Symbole: Pergamin, Pióro
Domena: Rolnictwo, Handel, Rzemiosło, Oszustwo
Wyznawcy: Hodowcy, Rzemieślnicy, Kupcy
Opis: Chciwa na wiedzę, która ima się wszystkich chwytów, by ją zdobyć. Aprobuje każdą metodę, dzięki której można odkryć coś nowego. Przekazuje swoją mądrośc tym, których uznaje za godnych. Wie, że dzięki niej może uzyskać olbrzymie bogactwo i wpływy, dlatego rywalizuje z Tenatir, Iną i Myrą. Wszystko dla niej sprowadza się do tych dwóch, powiązanych aspektów. Cicha przeciwniczka Xyraxasizhu.

Uranush
Przydomki: Pan miecza, Władca bitwy
Symbole: Miecz, Wielka pięść
Domena: Walka, Wojna, Strategia, Siła.
Wyznawcy: Wojownicy, Stratedzy, Dowódcy
Opis: Sługa Xyraxasizhu, który uwielbia zbierać trofea ze swoich wrogów. Im bardziej efektowne zniszczenie swojego wroga, bym bardziej docenia. Patrzy na walkę z perspektywy nie tylko pojedynczej jednostki, a także całych wojsk. Dla niego walka powinna odbywać się wprost, a taktykę zabijania z cienia uważa za tchórzliwą. Nienawidzi Inurashu i próbuje przejąć jego rolę.

Choć wiedzą powszechnie znaną jest fakt, iż pierwotnym bóstwem Elfów jest Sulon i to jemu oddawana jest w głównej mierze cześć, w przypadku tajemniczego szczepu Mrocznych Elfów, sprawa nie do końca jest tak oczywista.
Przez pierwsze dziesięciolecia po wygnaniu, rzeczywiście, podziemne plemię, które z czasem rozbiło się na kilka mniejszych, czciło swojego stworzyciela, to jednak nieuniknionym było w końcu powzięcie buntu przeciw niemu i obarczenie zupełną winą za doznane cierpienie.

Przebywając bezustannie w trzewiach ziemi, gdzie słońce wcale nie dochodził, prócz zmiany samej karnacji, elfom podziemnym lub jak to się lepiej przyjęło Mrocznym
pociemniały również i serca. Jednakże nie należy tutaj pojmować tego stwierdzenia dosadnie, lecz bardziej obyczajowo i mentalnie. Ten odłam niegdyś pospolicie występujących, Leśnych elfów odwrócił się od swego stwórcy na dobre, a w miejsce tego zagościła zupełna laicyzacja i hedonizm. Co warte również uwagi, niektóre z plemion obrały nawet niebezpieczną i niewybaczalną ścieżkę wchodzenia w konszachty z pomniejszymi demonami.
Trudno tu jednak mówić o czczeniu tychże demonów jako nowych bóstw. Ich wzajemne korelacje co prawda mają charakter dość osobliwy, to jednak rozpatrywany jest on
tylko i wyłącznie w sferze handlowej, nawet jeśli produkt wymiany jest wyłącznie duchowy.
Przemawia za tym szereg osobliwych interesów, jakie przedstawiciele zgoła odmiennych światów ze sobą i nie tak znów rzadko zawierają.

I tak. W zamian, za "użyczenie" potępieńczej mocy danej przez demona, elf ofiaruje coś równie wartościowego. Zazwyczaj, chociaż nie jest to regułą, musi poświęcić czyjeś życie.
Zdarzają się również umowy, w których to obdarowywany zgadza się na oddanie własnej duszy
po śmierci i na wszech czasy staniem się sługą demona w zaświatach. Czasem też czart prosi o mniejszą lub większą przysługę zależnie od tego, jaką moc elf aktualnie chce posiąść lub też wykonanie zupełnego głupstwa po każdym użyciu mocy.
Za każdym razem koszt jest inny i zależy od prywatnej umowy, jaki Mroczny Elf
postanawia zawrzeć z danym demonem, także trudno tu mówić o jakiejś jednoznaczności i regule.

Czy zatem Mroczne elfy nie wierzą w nic, prócz doczesnego dobra?

Otóż nie do końca. Pomimo znacznego procentu niewiarstwa, istnieje także mnogi odsetek wyznający kult zakazanego bożka Garona.
Jego właśnie za patrona obrał sobie klan Poszarpanej Rany cechujący się bojowym charakterem oraz ci, którzy za wszelką cenę pragną wspiąć się po szczeblach hierarchii, nie bacząc na to,
ile przy tym pozostawią za sobą trupów. Nie można też nie wspomnieć o najbardziej spaczonych przez mrok osobnikach, którzy czczą dane bóstwo tylko dla czystej przyjemności i chęci wyrządzania jak największych szkód.

Drugą z kolei, lecz nie tak popularną boginią jest pani rozpusty Krinn. Upodobali ją sobie szczególnie osobnicy trudniący się w porywaniu ofiar z powierzchni oraz świadczący gorszące usługi. Handlarze niewolników oraz wszyscy inni, którym w nie smak doczesne życie i wiążące się z nimi trudności, takie jak szarzejąca skóra czy inne defekty spowodowane brakiem wystawienia skóry na działanie kojących promieni słonecznych.

Mroczne elfy wierzą w panteon potężnych demonów, które według nich pełnią złożoną i wielowymiarową rolę w świecie. Istoty te są często przedstawiane jako zarówno dobrotliwe, jak i złowrogie, ze zdolnością do przynoszenia zarówno szczęścia, jak i nieszczęścia tym, którzy je czczą. Rytuały w religii mrocznych elfów często skupiają się na czczeniu tych demonów i szukaniu ich przewodnictwa i przychylności. Rytuały te są zazwyczaj wykonywane przez wybraną grupę wyszkolonych kapłanów, którzy są dobrze zaznajomieni z wiedzą i praktykami swojej wiary.

Jednym z powszechnych rytuałów jest użycie wróżbiarstwa, aby uzyskać wgląd w wolę demonów. Mroczne elfy często używają kart tarota, run lub innych narzędzi wróżbiarskich, aby komunikować się z demonicznymi lordami oraz zasięgnąć ich rady w ważnych sprawach. Innym rytuałem jest składanie darów lub ofert dla demonów. Ofiary te nie muszą mieć krwawej lub brutalnej natury, ale mogą zawierać jedzenie, picie, kwiaty lub inne symboliczne przedmioty, które mają znaczenie dla uhonorowanego demona. W niektórych przypadkach mroczne elfy mogą również przeprowadzać rytuały transformacji, w których starają się wcielić w cechy wybranego przez siebie demona. Na przykład, mroczny elf, który chce naśladować demona siły i odwagi, może zaangażować się w trening fizyczny i sztuki walki, podczas gdy ten, który szuka mądrości i wglądu demona wiedzy, może spędzić długie godziny na studiowaniu i medytacji.

Ogólnie rzecz biorąc, religia mrocznych elfów jest złożonym i zniuansowanym systemem wierzeń i praktyk, skupionym wokół czci potężnych demonicznych lordów i szukania ich przewodnictwa i przychylności. Podczas gdy niektóre z ich rytuałów mogą wydawać się niezwykłe lub nawet niepokojące dla osób z zewnątrz, mroczne elfy postrzegają je jako istotną część swojego duchowego i kulturowego dziedzictwa.


Znane bóstwa:


Kaetra, Pani Portali: Кaetra jest demoniczną Panią portali i bram, związaną z podróżami, komunikacją i przepływem informacji. Jej symbolem jest wir, symbolizujący nieskończone możliwości, które mogą zostać uwolnione dzięki użyciu portali i bram. Mroczne elfy, które czczą Kaetrę, mogą posiadać zdolność tworzenia i kontrolowania wrót, co pozwala im podróżować na ogromne odległości oraz porozumiewać się z innymi na duże odległości.

Thorga, Władca Błyskawic: Thorga to demoniczny władca błyskawic i burzy, związany z mocą, energią i siłami natury. Jego symbolem jest poszarpany piorun, reprezentujący surową moc i energię błyskawicy. Mroczne elfy, które czczą Thorga, mogą posiąść umiejętność okiełznania mocy błyskawic i elektryczności, co pozwala im na wyprowadzanie niszczycielskich ataków magicznych i manipulowanie żywiołami zgodnie z ich wolą.

Zefir, Władca Wiatrów: Zefir to demoniczny władca wiatrów i powietrza, związany z wolnością, ruchem i zmianami. Jego symbolem jest pierzaste skrzydło, reprezentujące wolność i elastyczność wiatru. Mroczne elfy, które czczą Zefira, mogą posiadać zdolność manipulowania powietrzem i kontrolowania wiatrów, co pozwala im latać, tworzyć podmuchy wiatru, a nawet przywoływać potężne burze.

Nargal, Władca Plag: Nargal to demoniczny władca plag i chorób, związany z rozkładem oraz cyklem życia i śmierci. Jego symbolem jest wykręcona, chora ręka, reprezentująca spustoszenie, jakim jest rozpad i epidemie. Mroczne elfy, które czczą Nargala, mogą posiadać zdolność tworzenia i kontrolowania chorób, co pozwala im szerzyć choroby i śmierć wśród swoich wrogów.

Zalatar, Władca Cieni: Zalatar jest demonicznym władcą cieni i ciemności, związanym z ukradkiem, podstępem i mocą iluzji. Jego symbolem jest cienista peleryna, reprezentująca moc ciemności i umiejętność ukrycia się przed ciekawskimi oczami. Mroczne elfy, które czczą Zalatara, mogą posiadać zdolność manipulowania cieniami i tworzenia iluzji, co pozwala im poruszać się niezauważenie i zwodzić wrogów.

Mroczne elfy, choć mają wiele wspólnych cech, to jednak każde dzielnica - miasto różni się od siebie. Głównymi cechami jest silna militaryzacja społeczeństwa, wynikające ciągle z walki o władzę i wpływy. W społeczeństwie liczą się jednostki silne, sprytne i inteligentne, a wszystkie słabości są okrutnie karane. Każdy ośrodek miejski ma swoją wewnętrzną hierarchę klanów, które walczą między sobą, jednak ci, którzy stoją na ich szczytach, zapewniają społeczeństwu mrocznych elfów przetrwanie. Są najsilniejszy i nawet koalicja innych rodzin nie jest w stanie im zagrozić. Prawa mrocznych elfów to karykatura tego, co znane jest na powierzchni. Nie bez przyczyny jednym z powiedzeń jest: Sztylet w sercu naturalnie powoduje śmierć. Bardzo rzadko dochodzi do oficjalnych procesów, a jak już się pojawiają, to jest on czysto pokazowy, organizowany z zamachem. Częściej sprawy są rozwiązywane przy pomocy skrytobójców oraz trucizn. Ze swego elfiego dziedzictwa mroczne elfy odziedziczyły pociąg go elegancji i piękna. Bardzo dbają o wygląd zewnętrzny, mający ukrywać ich okropne charaktery. Nie znajdzie się u nich, a nawet piętnowane są uczucia uznawane za dobre na powierzchni, takie jak na przykład współczucie, czy litość. Te elfy są okrutne, przewrotne, zdradzieckie, bezlitosne. Nie ma konkretnie wyznaczonych ról, kto ma rządzić. Liczy się to, jaki strach wywołują pośród bliskich swoją potęgą. Lojalność jest także cechą, która tam występuje bardzo rzadko.
Niewolnicy są towarem i zazwyczaj nie żyją zbyt długo. Jedyny przypadek, kiedy oni mają nieco lepiej, jest posiadanie unikalnej cechy lub umiejętności, którą elfy uznają za przydatną i trudno będzie im znaleźć kolejną osobą z czymś takim. Nie oznacza to, że będą szczególnie dbać.
Jednostki, które urodzą się z fizycznymi ułomnościami, są natychmiast poświęcane w krwawych rytuałach na cześć bogów. Podobny los spotka te elfy, które później otrzymują takie fizyczne słabości. Jednostki o słabym charakterze zazwyczaj są szybko prostowane lub wiodą nędzny żywot.

Kultura i tradycja mrocznych elfów często jest wynaturzeniem tego, co mieszkańcy powierzchni znają jako swoje własne, odbiciem w krzywym zwierciadle. Nie oznacza to, że rasa ta pozbawiona jest sztuki i charakterystycznych zwyczajów, nawet jeśli przez innych mogłyby one zostać uznane za przerażające i kompletnie niezrozumiałe.

Krew

Mroczne elfy praktykują upuszczanie krwi jako formę oczyszczenia ciała i ducha. Ten zwyczaj zakłada rozcinanie skóry, z reguły dokonywane przez bliską, lub godną zaufania osobę, i tworzenie krwawych, geometrycznych wzorów na ciele, które goją się później w płytkie blizny. Nacięcia nie są na tyle głębokie, by zostawić ślady na zawsze, więc gdy goją się one i zanikają, wiadomo wówczas, że zbliża się czas kolejnego oczyszczenia.
Elfy z klanu Sprowadzicieli Słońca zawiązuje krwawe pakty z demonami, dzięki czemu zyskują swoje moce i są w stanie kontrolować Bramy, ale podobne kontrakty są także zawierane pomiędzy samymi elfami. Jest to forma stworzenia nieodwracalnej więzi, utrzymywanej dopóki nie zostaną wypełnione warunki umowy. Niejednokrotnie prowadzi do nieopisanych okrucieństw lub ostatecznych poświęceń.

Sztuka

Choć wszyscy wiedzą, że celem sztuki jest budzenie emocji, mroczne elfy potraktowały to założenie dosłownie - ich dzieła są skrajnie wyraziste, często makabryczne i zniekształcone. Niektórzy artyści, władający magią, posuwają się do wplatania w swoje dzieła run, bezpośrednio wpływających na umysł odbiorcy i budzących w nim pożądanych emocji.
Podziemia nie są też pozbawione muzyki, choć rzadko zdarzają się pieśni o radosnym charakterze, przygodowe, czy tawerniane. Muzyka mrocznych elfów poświęcona jest zazwyczaj bogom i dla nich też jest wykonywana, podczas religijnych rytuałów - i czasem podczas walk, choć wtedy raczej bez śpiewów.

Rozrywka

Mroczne elfy organizują rytualne walki, często na śmierć i życie, jako formę rozrywki, a także szansę zyskania sławy i honoru. Uczestnicy mogą korzystać z różnych broni i stylów walki, a całemu wydarzeniu akompaniują okrzyki i rytmiczne uderzenia bębnów.
Czasem organizowane są także walki porwanych z powierzchni niewolników, choć brakuje im podniosłości tych opisanych powyżej. Z reguły jest to sposób mrocznych na zajęcie się czymś podczas nudnego wieczoru. Ciała poległych są oddawane do pożarcia podziemnym zwierzętom, bądź wykorzystywane do produkcji różnego rodzaju dóbr - instrumentów, czy biżuterii.