[Zachodnie Zaavral] - Przybytek Tutlichtów

16
POST BARDA
— W istocie... — Lisayana nie była pewna czy odpowiedział jej, czy samemu sobie. Znieruchomiał na moment, po czym obruszył się, jakby całe ciało również brało udział w procesie myślowym. Wtem jakby oprzytomniał i znów to spojrzał na siedzącą przy biurku dziewczynę. Uśmiechnął się przepraszająco — Dobre i złe wieści. I wychodzi na to, że będę miał co odpowiadać — Rzekł na około, ewidentnie sprawiając wrażenie, że nie chciał z nią na ten temat szczegółowo rozmawiać, acz od razu otworzył szufladę i wyciągnął czystą kartkę papieru. Zaraz zaczął kreślić słowa kruczym piórem. Ładne pochylone pismo, miał niemałą wprawę i szło mu to szybko. Lisa mogła wyłapać pierwszy zwrot do odbiorcy, większymi literami o zgrabnej kaligrafii "Droga Sofio" było dość czytelne z odległości i kąta spojrzenia, acz dalsza część tego co pisał mniejszymi literkami ciężko było dostrzec.
— Będę musiał wyruszyć zaraz po otwarciu lokalu, aby wysłać choćby ten list. Jeśli chcesz możesz ze mną przejść się wtedy po mieście — Zaproponował w trakcie pisania, zapowiadało się że to być długi list. Już zdążył napisać jeden akapit — Acz jak widzisz teraz jestem nieco zajęty — Nie podnosząc wzroku, czyniąc pauzę w kreśleniu słów, wskazał lewą, wolną od pióra ręką niewielką stertę pozostałej korespondencji co oczekiwała jego uwagi — To też jeśli jest coś czego potrzebujesz ode mnie na tę chwilę, to proszę wyraź się jasno. A tak to zapraszam na dół do kuchni. Przy blacie po prawej stronie jest klapa do spiżarni. Nie krępuj się i zrób sobie coś do jedzenia w międzyczasie. Znajomi co pomagają mi prowadzić lokal przyjdą za jakąś godzinę, to też nie masz co się przejmować, nikt cię nie zaskoczy. Oprócz nas na ten moment nikogo tutaj w całym domu nie ma. Ja tymczasem potrzebuję chwili skupienia. — Zasugerował przybłędzie jakieś zajęcie, marszcząc zaraz czoło i przykładając do niego dwa palce dłoni, jakby myśli miały się skrystalizować na ściągniętych brwiach samoistnie, a on musiał je tylko chwycić w odpowiednim momencie.

[Zachodnie Zaavral] - Przybytek Tutlichtów

17
POST POSTACI
Lisayane
Nie zamierzała wtrącać się w treść listu. To nie była jej sprawa. Przez myśl przeszło jej, że wspomniane w liście imię, które udało jej się wyczytać, mogło mieć coś wspólnego z widzianym wcześniej na korytarzu obrazem, oraz przedstawionej na niej kobiecie, lecz ciągnięcie domysłów dalej nie miało większego sensu. Dlatego korzystając z okazji, gdy uwaga mężczyzny nie została jeszcze całkowicie pochłonięta przez listy, postanowiła ośmielić się wytrącić rozmówcę z tego zajęcia i zadać parę pytań. Nie zamierzała pozwolić aby wyszedł, lub zatracił się bez reszty w odpowiadaniu na listy, zanim zdąży wyciągnąć od niego więcej potrzebnych informacji. Odsunęła filiżankę z herbatą na bok, aby zrobić miejsce na stole na swój łokieć, na którym pewnie oparła swoją sylwetkę.
- Szukam kogoś. Bren Mags. Fridrich Wills. Czy mówią Ci coś te imiona?
Bezlitośnie wbijała się swoim wzrokiem w oczy rozmówcy, nawet jeśli te były skierowane w inną stronę, a jej głos uległ lekkiej zmianie. W jednej chwili stał się pewny siebie i nieznoszący sprzeciwu, choć nie arogancki czy bezczelny. Chciała w ten sposób wyraźnie, acz subtelnie zasugerować mężczyźnie, iż powinien znać te imiona, a także sprawić pozory, iż sama doskonale wie o kim mówi, jednocześnie dając do zozumienia mężczyźnie, iż bardzo jej zależy na dowiedzeniu się czegoś więcej na temat wymienionych osobników.
Kartoteka

[Zachodnie Zaavral] - Przybytek Tutlichtów

18
POST BARDA
Jak rzuciła pytanie nastała taka cisza, że przez moment miała wrażenie, jakby z jakiegoś powodu ogłuchła. Lucas zdał się nie do poznania. Do tej pory było w nim coś z pobłażliwości, serdeczności, czy prób współczucia. Biło od niego ciepłem i spokojem, acz teraz jakby poraziło go zaklęciem, jego spojrzenie spochmurniało, usta przyjęły zniesmaczony gniewny wyraz. Wyprostował się, odłożył pióro i listy.
— Mówią? Tę kanalię Willsa ciężko nie znać, każdy mniejszy kupiec czy podróżnik trzęsie gaciami, jak słyszy jego miano, kiedy podróżuje przez Księstwo Ujścia. Wills to dowód na to, że bogowie są ślepi na los zwykłych śmiertelników. Skurwysyn i jego siepacze mają na sumieniu setki istnień i żeby tylko ich mordowali — Słysząc jak Lucas cedzi poniektóre słowa przez zęby, Lisayane mogła być pewna, że jego relacja z tamtym ma nie bynajmniej podłoże osobiste — Dziecko, ten bandzior to nie jest jakiś uliczny entuzjasta rozbojów, co go ojciec zdzielił o raz w dupę za dużo... to pieprzony rzeźnik. — Uczynił pauzę, wymieniając z elfką długie i zimne spojrzenie, pochylił się w jej kierunku, nieznacznie — Magsowie mają swój apartament na Taj'cah. Od pokoleń ta rodzinka pracuje dla Syndykatu Tygrysa, czyli tego ustrojstwa co rządzi Archipelagiem. Trudnią się niewolnictwem i sponsorują zamtuzy. Podobnie jak Wills, to sukinsyny z najwyższej półki — Rzekł po czym wskazał na nią palcem — Z tego co widzę chyba zależy ci na spotkaniu z nimi. Zapomnij o tym. Zmarnujesz swoje bezcenne życie. Albo cię zabiją, albo zawloką do burdelu, gdzie będą cię brać na zmianę tak długo, aż zdechniesz z wyczerpania. — Zdecydowanie było to coś osobistego. Za tym całunem chłodnej fasady, którą starał się utrzymać, mogła dostrzec drzemiącą furię. Dłonie miał zaciśnięte na brzegu biurka i gapił jej się w oczy intensywnie. Liczył na jej komentarz w związku z podjętym tematem. Liczył, że ustąpi. Że się ukorzy i odpuści. Że zrozumie jego ostrzeżenie. Że jest to zwyczajnie ponad jej siły.

[Zachodnie Zaavral] - Przybytek Tutlichtów

19
POST POSTACI
Lisayane
Czasem cisza potrafi powiedzieć więcej niż najbujniejszy potok wyrafinowanych słów. W coś trafiła, jednak nie wiedziała w co konkretnie. Właściwie, to nawet sama nieco się wystraszyła wagą pytania, które zadała, biorąc pod uwagę grobową ciszę, która nastała i emocjonalną reakcję jej rozmówcy. Wreszcie, dla Lisayany zaczęło robić się ekscytująco, a przynajmniej ona była bardzo zaciekawiona tym, co się kryje za nagłą reakcją Lucasa. Mimo, iż w środku cała płonęła z ciekawości, na zewnątrz pozostawała niewzruszona, wciąż wbijając oczy w swojego rozmówcę, z beznamiętnym wyrazem twarzy.
Hoo? Denerwuje się. Bardzo dobrze. To brzmi nawet tak, jakby miał z nimi jakieś osobiste zatargi - tym lepiej. Skoro za nimi nie przepada, to nie będzie mi utrudniał zadania.
Z każdym kolejnym słowem, do młodej Elfki coraz bardziej docierało to, z jak poważnym zagrożeniem przyjdzie jej się zmierzyć, i w jak głębokim bagnie będzie musiała się zanurzyć, żeby uratować swoją rodzinę. Jeśli Lisayana kiedykolwiek posiadała jakieś względy litości dla tych, którzy wejdą jej w drogę, to w tym przypadku doskonale wiedziała, że jakakolwiek słabość z jej strony spowoduje potknięcie, które może przypłacić życiem swoim, lub swoich sióstr. Jeśli pozostała w niej jakakolwiek wrażliwość, która mogła by jej wejść w drogę, musiała ją w sobie czym prędzej zabić. Jej poprzednie nadzieje związane z pozyskaniem jakiejś dodatkowej siły mięśni do uporania się z "nieliczną grupką bandytów", tudzież "pojedynczym szlachcicem na byle dworku", w świetle nowo zdobytych informacji brzmiały śmiesznie. To wyglądało na o wiele szerzej zakrojoną i zorganizowaną akcję. Jeśli chciała dopełnić swojej zemsty, musiała myśleć wysoko ponad poprzednimi, dziecięcymi fantazjami.
Dobra. Czyli jednen i drugi to bezwzględne skurwysyny, do których raczej ciężko mi będzie od tak podejść i wbić sztylet w serce - zanotowano. Zresztą spójrzmy prawdzie w oczy - ja? Miałabym walczyć? Z kimś takim? Do tego najpewniej mających jakąś obstawę? Nie, choćbym znalazła najlepszego zabijakę pod słońcem, otwarta walka na pewno nie będzie prosta. A nawet gdyby jakoś mi się udało, to łatwo nie uda mi się ukryć przed zemstą z ich strony. To będzie wymagało więcej finezji. Mogłabym się pod kogoś podszyć. Pod jedną z tych kurew, o których wspomniał, na ten przykład. Hmmm, czy ja umiem się zachowywać jak kurwa? Ja chyba nawet do końca nie wiem co to w ogóle znaczy... wielu nazywało mnie "zimną suką", lecz ciężko powiedzieć jak blisko jedno stoi obok drugiego. Mogłabym też podszyć się pod kogoś, kto mógłby z nimi w jakiś sposób współpracować - jakiegoś kupca, informatora czy innego potencjalnego, dochodowego współpracownika, albo... po prostu dać się złapać, jakkolwiek wariacko to nie brzmi. Ale ta ostatnia opcja jest zdecydowanie zbyt ryzykowna. Tym niemniej, zawsze jest to jakaś opcja.
Słuchając swojego rozmówcy dalej, konfrontowała się z kolejnymi, niezbyt sympatycznymi wariantami niedalekiej przyszłości. Porażki tego typu nie wchodziły w grę. Albo zatopi swój sztylet w sercach tych, którzy ośmielili się porwać na jej rodzinę, albo zginie próbując. Wóz, albo przewóz.
Zaraz! Wóz? Kupiec? Właśnie! Mogłabym komuś z nich zaoferować sprzedaż informacji handlowych. To jakiś start. Pytanie, na ile, i czy w ogóle ktoś taki jak oni byłby tym zainteresowany. Ten cały łowca niewolników raczej nie, ale szlachcic, któremu zależy na zysku? Chyba nie przepuści dobrej okazji do zarobku, zwłaszcza legalnego?
Wiercący wzrok Lucasa, którym obdarzył dziewczynę, w tym momencie był dla niej niejako konfrontacją jej planów z ponurą rzeczywistością. Widziała w nim wszystko to, co wbrew idealistycznym planom mogło pójść nie tak. Nie wiedziała czy stać ją na taki ruch, czy byłaby w stanie rozegrać to dobrze na własną rękę, czy choćby nie zacznie się trząść jak galareta, kiedy tylko stanie na przeciwko jednego ze swoich oprawców, nie mówiąc już o całkiem realnej szansie na to, że zwyczajnie nawet nie spróbują jej wysłuchać, tylko z miejsca zatłuką na śmierć. Była skłonna ryzykować, wręcz wszystkim co ma, jednak różnica pomiędzy przemyślanym ryzykiem, a głupią naiwnością wiary we własne możliwości była znacząca. Lecz na jej szczęście, miała przed sobą kogoś, kto zadawał się żywić urazę do jej wrogów równie wielką, co ona sama.
Być może mogłabym go jakoś do tego wykorzystać? Potrzebuję więcej informacji. Zobaczmy co się pod tym kryje. Może poznam jakiś słaby punkt, który mogłabym wykorzystać?
- Brzmi to tak, jakbyś miał z nimi jakieś osobiste zatargi. - dodała spokojnym tonem po ostrzeżeniu wystosowanym przez mężczyznę, mając nadzieję, że tak nieznacznym pociągnięciem tematu uda jej się sprowokować mężczyznę do uzewnętrznienia się, i rzucenia więcej światła na historię zaszłości pomiędzy nimi.
Kartoteka

[Zachodnie Zaavral] - Przybytek Tutlichtów

20
POST BARDA
Odbicie sióstr i tam nieznaczny prztyczek w szeroki interes, to zadanie które mogłoby się nawet obyć bez rozlewu krwi, jeśli by tylko wiedziała gdzie są i jak przechytrzyć tych, którzy je przetrzymują. Toż zwykłe włamanie się i pomoc w ucieczce. Zaś ucięcie łba samej bestii i jeszcze zwianie przy tym z życiem, to już zupełnie inna gra. Lisayane słusznie mogła się obawiać znacznego oporu ze strony bandytów, a i nawet prób odwetu choćby się jej udało. W końcu chodzi o reputację, a jeśli bandzie można głównego szefa tak o zabić bez konsekwencji, to co to za banda... mechanizm dość prosty. No i zawsze na miejsce poprzedniego znajdzie się następny aspirant, który chętnie pomści swojego poprzednika, aby pozyskać posłuch. Jak chwasty, wyrwiesz, ledwie się obrócisz i wyrośnie kolejny. Słusznie mogła mieć obawy że potrzebuje czegoś znacznie więcej jeśli miałaby położyć temu kres, albo chociaż się zemścić, aniżeli tylko uratować swoje siostry.

— Czy ty w ogóle mnie słuchasz?! — Był moment w którym Lucas miał stracić fason, ale opamiętał się. Miał w końcu przed sobą ledwie poznaną przybłędę. Nawet nie znał jej imienia. Napchaną emocjami i pewnie brawurą młodocianych. W końcu opadł na krzesło, złożył dłonie przed siebie, kładąc je na stole. Odetchnął ciężko, a na jego twarzy znów zawitała ta powściągliwa twarz — Oczywiście, że mam jak to nazwałaś coś pokroju zatargów. Inaczej bym się tak nie uniósł, wybacz moje zachowanie panienko. Dranie zabili mi wielu przyjaciół i paru bliskich, stąd też i moje obruszenie. Nie inaczej dla ciebie pewnie też niewdzięczny temat, skoro go poruszasz tak od razu. Przykro mi. Niestety nic nie mogę z tym zrobić — W ostatnim zdaniu Lisa wyczuła nutę fałszu i do tego jego spojrzenie ku niej nabrało mniej ciepłego wymiaru jak na początku. Chcąc dać jej do zrozumienia, że nie chce z nią rozmawiać na ten temat, zostawił go tak jakby nigdy nic i wrócił do dalszego pisania listu, acz z większą werwą, jakby nabrał czegoś co niosło agresywnie jego rękę. Naciskał pióro mocno, nadstawiając je na szybkie stępienie.

[Zachodnie Zaavral] - Przybytek Tutlichtów

21
POST POSTACI
Lisayane
Przyjmowała jego uwagi ze spokojem, pozostając w bezruchu. Jedynie gdy mężczyzna nagle wstał z krzesła, ona oddała walkowerem miejsce nad biurkiem, odchylając swoją sylwetkę w tył, opierając się wygodnie o oparcie krzesła i zakładając nogę na nogę. Na jej twarzy nie pojawiał się żaden grymas, choć nie odciągała od mężczyzny wzroku w znacznym stopniu. Nie chciała w końcu, aby pomyślał, że Lisayane bagatelizuje jego rozterki, lub tym bardziej - w ogóle go nie słucha.
- To zrozumiała reakcja. - odpowiedziała na przeprosiny Lucasa, gdy już się uspokoił - Nie ma za co przepraszać.
Na odbicie piłeczki w jej stronę, gdy mężczyzna słusznie zauważył, iż dla Lisayany również był to niezręczny temat, dziewczyna wyraźnie i z powagą skinęła głową. Nie zamierzała jednak dać się zbyć ani bynajmniej zakończyć niewygodny temat. Zamierzała go drążyć do samego dołu. Nie ze względu na mężczyznę - jego los nie specjalnie ją interesował. Interesowało ją to zwyczajnie dlatego, iż tam na dole znajdowały się sznurki, za które chciała pociągnąć, aby osiągnąć swój cel. Ze spokojem śledziła wzrokiem wgniataną w papier stalówkę pióra, dając obojgu z nich czas na wzięcie paru oddechów.
Ten gniew... to jeszcze niezabliźnione rany. Tak, to mi się bardzo przyda. Muszę to wykorzystać.
- To co się stało... musiało być dla Ciebie bardzo ciężkie. - po chwili przerwała ciszę - Wybacz mi moje wścibstwo, ale czy nie myślałeś o tym, żeby zemścić się za to co spotkało Twoich bliskich?
Jej beznamiętne spojrzenie znów wwiercało się w oczy mężczyzny, jakby chciała zajrzeć do jego duszy, choćby on sam nie chciał niczego powiedzieć.
Kartoteka

[Zachodnie Zaavral] - Przybytek Tutlichtów

22
POST BARDA
Mężczyzna kontynuował pracę w milczeniu, słysząc to za niedługo słowa współczucia, a następnie pytanie o wendetę — Zemsta z pewnością osłodziłaby mi życie. — Na same słowa o spełnieniu tego od razu poprawił mu się humor, choćby na moment — Nie żebym nie próbował ku temu poczynić jakichś postępów, ale wciąż mi daleko do konkretów. Z mojej pozycji mogę zaledwie wspierać tych co zwalczają tego typu gnidy. Mam też inne zobowiązania, których nie mogę odpuścić — Wzrokiem wskazał na swoje biurko i te wszystkie rzeczy które na nim były, jakby to było właśnie tym zobowiązaniem. Z pewnością dużo pisał i komunikował się z wieloma osobami — Uprzykrzam jednak życie draniom, jak tylko mi to pozwala życie. Choćby pomagam tym co egzekwują prawo w tym mieście i poniekąd walczę z korupcją, jak przykładny mieszkaniec Keronu — Uśmiechnął się nieco z goryczą, jakby sugerował coś zgoła innego, jeśli chodzi o bycie przykładnym mieszkańcem.
Uczynił krótką pauzę, aby tym razem skupić się na osobie przed nim — Ty zaś widzę kontynuujesz temat, szastając moją gościnność. Wiesz, nie ładnie tak naciskać na drażliwe sprawy w pierwszej konwersacji, to psuje pierwsze dobre wrażenie. Acz nie mogę ci ująć determinacji w twoim spojrzeniu. Hmmm... powiedz mi w takim razie, jak mogę ci pomóc z tymi oprychami, a może już masz jakiś błyskotliwy plan jak im się dobrać do skóry. — Rzekł odrywając się zupełnie od pracy, a Lisa znów mogła cieszyć się jego pełną uwagą i nieco cynicznym akcentem w drugiej części ostatniego zdania. To co mogła w nim dostrzec to rosnąca ciekawość jej osobą, jakby miał na czole wypisane pytanie: 'Kim jesteś i czemu oni?'

[Zachodnie Zaavral] - Przybytek Tutlichtów

23
POST POSTACI
Lisayane]
Wzięła duży łyk herbaty i ostrożnie odstawiła filiżankę. Nie śpieszyła się z niczym. Podobnie uważnie myślała nad doborem kolejnych słów. Mężczyzna zachowywał dystans przed podjęciem jakichś radykalnych akcji. Niedobrze.
- To dość wygodne rozwiązanie.
Powiedziała już za dużo. Nawet jeśli to stwierdzenie miało być możliwie neutralne, mężczyzna z łatwością mógł się w nim doszukać jakiejś szpilki, złośliwie wwiercającą się w jego dumę. Mocno się zastanawiała nad tym, czy zagranie na emocjach i poczuciu mężczyzny to właściwa strategia na sprowokowanie go do działania. Jednak wiedząc o nim tak niewiele, i wciąż będąc tu gościem, postanowiła jednak być nieco bardziej subtelna i powściągliwa. Dlatego nie zamierzała wytykać mu jego błędów, ani go osądzać.
- Ah tak, zobowiązania. Widzę. - rozejrzała się demonstracyjnie po pomieszczeniu, na dłużej zatrzymując wzrok na papierach leżących na stole - Rzeczywiście, wyglądasz na bardzo zajętego człowieka.
Lisayana postanowiła, iż nie będzie podsyłać Lucasowi wniosków o swojej bezczynności, czy wręcz (jak to teraz widziała) - tchórzostwie - na tacy. Nie chciała w końcu antagonizować swojego rozmówcy ani tym bardziej do siebie zniechęcać. Zamiast tego, wolała nakierować mężczyznę, aby sam dopisał sobie interpretację do jej słów i sam wpadł w jej pułapkę, sama chcąc pozostać z dala od podejrzeń o manipulację, jak i pokazać pewną drogę wyjścia na swoim przykładzie.
- Musi Ci być bardzo ciężko. Mam na myśli dźwiganie tego całego ciężaru samotnie, zaciskając zęby, wykonując mrówczą, wymagającą cierpliwości pracę w ramach zemsty. To wymaga dużej siły woli i samozaparcia. Szanuję to. - zrobiła chwilę przerwy, aby wziąć głębszy wdech i pozwolić wybrzmieć słowom pocieszenia przed zaserwowaniem czegoś szorstkiego. Pochyliła lekko swoją sylwetkę, i tak jak wcześniej błądziła oczami gdzieś po papierach na biurku i innych rekwizytach, tak teraz patrzyła rozmówcy głęboko w oczy - Jednak ja nie działam w ten sposób. Nie jestem osobą, która łatwo zapomina doświadczone krzywdy. Zwłaszcza te, wyrządzone bliskim. Kiedy jest czas na działanie - działam. Kiedy ktoś podnosi rękę na moją rodzinę - długo nie będzie jej właścicielem. A tak się składa, że ludzie, o których tutaj rozmawiamy właśnie to zrobili. Podnieśli rękę na niewłaściwą osobę. Dlatego nie będę siedziała bezczynnie. Zamierzam im za to odpłacić. Póki moje serce bije, nie pozwolę, żeby uszło im to na sucho.
Ponownie, nie śpiesząc się, kiedy już wyjawiła nieco na temat swojej motywacji, powoli wyprostowała się na krześle i oparła, na chwilę zamykając oczy i biorąc kolejny łyk herbaty. Po odłożeniu filiżanki na miejsce, jeszcze przez chwilę trzymała ją w palcach, zbierając myśli. Wiedziała, że następnych zdań nie może wypowiedzieć beztrosko, a jej głos musiał być pewny siebie i pełen wiary w swój plan.
- Pytasz o plan. Mam kilka pomysłów. Lecz będę potrzebowała więcej informacji, żeby je dopracować. Pomożesz mi?
Kartoteka

[Zachodnie Zaavral] - Przybytek Tutlichtów

24
POST BARDA
Mężczyzna popatrzył na nią spojrzeniem, które mówiło, że rozmowa nie idzie w kierunku, który mógłby ją satysfakcjonować. Niezadowolony wzrok, skierowany na nią, mógł zdradzać, że drobna szpilka dotarła do niego. Dłoń wywędrowała z tyłu głowy i wykonywał ruch, bardzo podobny do drapania się po potylicy. Nie zdradzał oznak gniewu. Następne słowa odebrał jako przytyk i o ile wcześniej powstrzymał się przed odpowiedzeniem na nie, tym razem odpowiedział jej.
- Myślisz, że nie potrafię poznać, kiedy ze mnie się drwi? - Ton głosu wcale nie był ostry, czy brzmiał mocno zdenerwowany. Owszem, była w nim irytacja, a także rosnąca niechęć do kobiety, która nie dość, że wcześniej próbowała wchodzić z buciorami w pewne sprawy, to jeszcze nie brzmiała zbyt przyjacielsko. Nie musiała dla niego rozumieć, co znaczy jego zajęcie. Wiele rzeczy nie zawsze było tym, czego można się spodziewać. Tu jednak dziewczyna dla niego zaczynała być arogancka. I potwierdzenie miał w kolejnych słowach. Nie potrzeba było geniusza, który zrozumie dysproporcję między tym, co zaprezentowała wcześniej, a obserwuje się teraz. Właśnie ta dysproporcja działała obecnie na ocenę.
- Podoba mi się założenie, że uznajesz, iż nikt z nimi nic nie próbował zrobić. Myślisz, że jesteś jedyna, która poszukuje zemsty? Dlaczego sądzisz, że jesteś lepsza od innych i tobie się uda ich dopaść? Bo masz determinację? - Tym razem to on popatrzył na nią ostro. Jej gierki osiągnęły pewien cel, pytanie tylko, czy rzeczywiście był on taki, jaki chciała. - Jak sądzisz, gdzie znajdują się teraz ci, którzy tak samo, jak ty, próbowali go dopaść? I dlaczego on nadal żyje? Odpowiem ci - leżą gdzieś martwi. O to konsekwencje ich wyborów i planów! - Nie wydzierał się jeszcze, ale podniesiony głos, ewidentna złość w oczach, była świadectwem bardzo wielu rzeczy. Obudziła coś, a dokładniej smutek i żal osoby, które poznała żywot w sposób od jego paskudnej strony. Przyglądał się jej przez chwile. Milczał, przez dłuższy czas, zastanawiając się, czy jej zwyczajnie nie wyrzucić. Być może to było faktycznie lepsze, niż rozmowa na ten temat.
- Co chcesz wiedzieć? - Odpowiedział krótko.
Licznik pechowych ofiar:
8

[Zachodnie Zaavral] - Przybytek Tutlichtów

25
POST POSTACI
Lisayane
Osiągnęła swój cel. Udało jej się poruszyć mężczyznę, choć... nie do końca w sposób w jaki jej zależało. Choć tak naprawdę, zależało jej jedynie na tym, aby stał się bardziej wylewny. Dlatego aby nie podsycać już agresywnych nastrojów, zwyczajnie nie odpowiedziała na żaden z zarzutów, totalnie je ignorując. Choć oczywiście zachowywała poważną minę, udając iż z uwagą i przejęciem wysłuchuje wszystkiego co jej rozmówcę "boli". W żadnym wypadku nie zamierzała się wdawać w przepychanki słowne, jako że ani to nie przystało, ani do niczego nie prowadziło. Dlatego wszelkie ostrzeżenia i przytyki postanowiła szybko ukrócić:
- Jeśli mi się nie uda to skończę jak pozostali, o których wspomniałeś. Nie ma tu żadnej filozofii, ani też niczego do dyskutowania. Znam ryzyko, a ty pozostaniesz bezpieczny. Więc nie masz powodu do obaw. Dlatego nie traćmy czasu, tylko przejdźmy do konkretów.
Zamiast eskalować nastroje, chciała spróbować je przekierować, mając nadzieję, że w przypływie wzburzenia, mężczyzna nie będzie szczędził słów na odpowiedzi.
- Chcę wiedzieć wszystko co wiesz na ich temat. Co to za ludzie? Ilu ich jest? Gdzie mogę ich znaleźć? Na czym im najbardziej zależy? Pieniądze? Status? Władza? Jak również - czy znasz jeszcze jakichś ludzi, którzy również chcieliby się na nich odegrać, do których mogłabym się zwrócić? Jakie zaszłości mają między sobą Vehat'lean i Bren Mags? Każdy szczegół jest na wagę złota. Mam kilka potencjalnie dobrych pomysłów na dotarcie do nich, lecz to szczegóły powiedzą, który z nich będzie najlepszy.
Zamilkła, wbijając wzrok w mężczyznę z niecierpliwością oczekując odpowiedzi, jak gdyby chciała go przebić na wylot samym spojrzeniem.
Kartoteka

[Zachodnie Zaavral] - Przybytek Tutlichtów

26
POST BARDA
Karczmarz popatrzył na nią niedowierzająco, bo ona nie odpowiedziała na żadne z zadanych pytań. Po dłuższej chwili przyglądania się elfce zmrużył oczy, dochodząc do pewnych wniosków, ale nie raczył się nimi dzielić. Widziała zrezygnowanie na jego twarzy, którego nawet nie próbował ukrywać. Mógłby powiedzieć jeszcze więcej rzeczy, ale widział i przede wszystkim słyszał, że to nie miało żadnego znaczenia.
- A rób, co chcesz. - Stwierdził, jedynie na swój sposób się poddając. Skoro tak bardzo chciała pchać się w objęcia śmierci, drogo walna. Nie będzie jej oczywiście w tym przeszkadzał. Słysząc pytanie, pokręcił głową w wyrazie dezaprobaty. I tak już wcześniej odpuścił, więc nie zamierza zbytnio utrudniać jej. Stwierdził, że powie jej, co wiem. A przynajmniej tyle, ile trzeba.
- Bandyci, którzy jak wspominała, mają plecy. - Czyżby nie przyswoiła sobie tego, co wspominał o nich wcześniej? - Ilu? Nikt tego nie wie, jeden i drugi może mieć setkę pod sobą. Nie prowadzą oficjalnych rejestrów swoich ludzi. Przy czym to bardzo ostrożne szacunki. - Dodał do swoich słów, by nie myślała, że nie będzie ich więcej lub mniej. To, o co pytała, mogły jej odpowiedzieć osoby, które z nimi pracują. On nie miał aż takich informacji.
- Wills uwielbia trakty w Ujściu, a i często zapuszcza się poza granice tej zapyziałej dziury. Mags pewnie grzeje łoże w Taj'cah. Skoro pracuje dla syndykatu, to nie narzeka na brak kasy. A na czym im zależy? Pewnie na wszystkim, co wymieniłaś. Sądzisz, że wiadomo, co im po łbie chodzi? Wątpię, by sami wiedzieli. Choć Wills chyba kocha zabijać i czerpie z tego przyjemność. - Czy miał jakieś przydatne dla niej informacje to już była kwestia tego, co oczekiwania od niego.
- Chyba każdy kupiec i strażnicy karawan, którzy podróżowali przez Ujście w ostatnich latach, chętnie by się odegrali. Za bardzo jednak nie licz na nich. Łącznie byś miała może ze dwie dziesiątki osób, które nadają się może do czegokolwiek. Do tego masz kilkadziesiąt osób, które straciły rodziny. Odpowiem od razu, nie wiem, kim są. Do nas dochodzą słuchy, że są kolejne trupy lub porwania. Najbardziej zaciekły z ich wrogów to będzie chyba orcza banda Grimgora. - Stwierdził po dłuższej chwili zastanowienia. Niespecjalnie chciał o tym jej wspominać, ale mówił wszystko, co wiedział. Widziała po nim, że mówił szczerze, ale niechętnie.
- Co między nimi było? To dziewczę, trudne pytanie. Plotki głoszą, że raz się lubią, raz nienawidzą. Może współpracują, bo muszą, ale nie im to po drodze? Plotki mogli również sami rozpuścić, by nikt nie poznał prawdy. - I na tym zakończył swoja wypowiedź. Nie ukrywał przed nią niczego, jeśli chodzi o tę dwójkę. Co zdecyduje, to już na jej głowie.
Licznik pechowych ofiar:
8

[Zachodnie Zaavral] - Przybytek Tutlichtów

27
POST POSTACI
Lisayane
Słuchała z uwagą, analizując każde słowo mężczyzny, nie dając jednak po sobie poznać, czy dana informacja była dla niej bardziej, czy też mniej wartościowa.
Podsumujmy to co wiemy. Generalnie jest ich dużo. Bardzo dużo. Nie jest to zatem jedna grupka rozbójników, a raczej wiele różnych grup. A skoro tak, to nie mogą być cały czas w trasie. Muszą mieć jakąś kryjówkę... jakiś fort, jaskinię, czy cholera wie skąd biorą się bandyci... Dlatego wszelkiego rodzaju ataki siłowe nie wchodzą w rachubę. Przynajmniej nie na własną rękę. Tylko podstęp.
Demonstracyjnie złapała się dwoma palcami za brodę i spuściła wzrok, pogrążając się w rozmyślaniach, gdy mężczyzna kontynuował wyjawianie kolejnych szczegółów, jak i domysłów.
Jednak jako że jest ich tak wielu... na pewno wszyscy się tam nie znają. Zgadza się, na pewno musi tam panować jakiś porządek, jakaś hierarchia i szczeble dowodzenia. Ale nie ma mowy, żeby byli w stanie rozpoznać każdego ze swoich. Chyba, że mają jakiś znak rozpoznawczy... Tak czy inaczej, to się bardzo dobrze składa - to furtka, którą mogę wykorzystać.
- Wiadomo w jaki sposób się komunikują? - zapytała tak szybko, jak tylko myśl jej przyszła do głowy. Nie przejmowała się w tym momencie swoim totalnym brakiem taktu oraz wyczucia, wchodząc mężczyźnie w słowo w tak bezpardonowy sposób. Była niekulturalna, lecz konkretna, i to drugie właśnie chciała zaznaczyć, pomimo że zasadniczo nie przemyślała dobrze swojego pytania, toteż szybko pośpieszyła z doprecyzowaniem.
- Czy mają jakieś cechy charakterystyczne? Jakieś znaki rozpoznawcze?
Jeszcze zanim usłyszała odpowiedź na swoje pytanie, szybko ponownie pogrążyła się w myśleniu. Widać było, że nie specjalnie interesuje ją cokolwiek co mężczyzna miał do powiedzenia, co by wychodziło poza ramy bezpośrednich odpowiedzi na jej pytania, a myśli teraz dziewczynie przez głowę niczym prześcigające się konie wyścigowe. Lisayane wręcz desperacko próbowała je ujarzmić, goniąc od jednego do drugiego, toteż obecność mężczyzny miała w tym chaosie trzeciorzędne znaczenie, przez co traktowała go w tym momencie przedmiotowo, niczym pudełko z informacjami, do którego w każdej chwili mogła sięgnąć. Jednak tak długo jak mieli wspólny cel, jej podejście do rozmówcy chyba nie miało większego znaczenia... prawda?
Dobra, z Willsem nie chcemy zadzierać. Spotkanie go na szlaku to najgorszy możliwy scenariusz. Na razie jedyne słabe punkty jakie mamy to ich niezorganizowanie, oraz apartament Maggsa. Przydało by się jednak znaleźć jakichś sojuszników... w końcu działanie w pojedynkę znacząco zmniejsza prawdopodobieństwo powodzenia, a muszę zrobić wszystko co się da i wykorzystać każdą sposobność, żeby mój plan się powiódł. Tutaj nie będzie miejsca na najdrobniejsze pomyłki...
- Rozumiem więc, że nie są mile widziani w tym mieście? - ponownie się odezwała, tym razem czekając jednak spokojnie, aż mężczyzna skończy zdanie
- W takim razie czy nikt nie próbował im się postawić? Mam na myśli w bardziej zorganizowany sposób, niż pojedyncze wybryki indywidualistów w przypływie emocji. Co na to władze? Czy podjęły jakieś działania?
Odpowiedź, której udzielił Lucas na jej pytanie wprawiła ją w niemały optymizm. Albowiem w potencjalnej możliwości wykorzystania zwaśnionych grup przeciwko sobie tkwiła według niej jej największa przewaga. Przez chwilę pojawił się jej w głowie obraz niej samej, stojącej na byle stole w pobliskiej karczmie pełnej niezadowolonych ludzi, podjudzając ich do wystąpienia przeciwko naprzykrzającym się obywatelom miasta oprawcom. Lecz chwilę później okazało się, że tak radykalne przedsięwzięcia nie będą potrzebne, jako że kimkolwiek była ta cała "banda Grimgora", wizja pomocy ze strony jakkolwiek zorganizowanej grupy wydawała się bardziej obiecująca.
- Jak się z nimi skontaktować? - ponownie odezwała się krótko, acz treściwie, przerywając mężczyźnie resztę domysłów na ich temat.
Kartoteka

[Zachodnie Zaavral] - Przybytek Tutlichtów

28
POST BARDA
Karczmarz już mniej zwracał na nią uwagę, gdyż określił sobie, kim jest ta elfka. Widział po niej wiele. Teraz okazywała swoje prawdziwe oblicze i choć mu już było to obojętne, bo klientów miał sporo. Kobieta jest po prostu jedną z takich. Przyjdzie, dopyta, zniknie, a życie będzie szło dalej. Pytanie, które kolejny raz dotyczyło organizacji grup, spowodowało, że nieco się zirytował. Odpowiedział jej bardzo szybko.
- Używają znaków dymnych. - To oczywiście było kłamstwo i jednoczenie sarkazm. Zwłaszcza po tym, jak weszła mu w słowo i nie pozwoliła skończyć. O ile rozumiał jeszcze pewną ciekawość, to miał wrażenie, że chyba uważa go za wyrocznie.
- Cechy charakterystyczne? Jedyne, co rzuciło mi się na oczy to blizna po oparzeniu przypominająca kształtem nietoperza lub insze dziwactwo. Wiele osób mówiło mi o tym. Przypomina to znakowanie bydła. Tak robi Wills. U Magsa nie wiadomo. - Z tym ostatnim nie było tak do końca prawda, bo miał swoje podejrzenia, ale to były dość niejasne poszlaki. I nikt nie potrafił potwierdzić tych rewelacji. Jakby elfa była nieco milsza, nie miałby oporów przed powiedzeniem jej o tym. Zwyczajnie wolał skupić się na tym, co jest pewne. Wyciągnął bukłak z kieszeni i napił się, by uspokoić swoje nerwy. Tak, zdecydowanie nie umiał być przy niej spokojny. Tym razem dziewczyna pozwoliła mu dokończyć wypowiedź. Nie poprawiło to jego humoru, ale nie wydawało się, że zależało jej na tym. Z jakiegoś powodu ten stan mu odpowiadał.
- Nie. Unikają miast, ale z drugiej strony...jaką mamy pewność, że sakwy nie zmieniają właścicieli? - Zadał jej to pytanie, by zastanowiła się nad tym wszystkim. Może to było ostrzeżenie, sugestia lub pomysł? Jego mimika twarzy nie mogła jej podpowiedzieć jej, co kryło się za tymi słowami.
- Próbowano. Z mizernym skutkiem. Jak pojawiało się więcej patroli na traktach Keronu, tym ich nie spotykano. Oczywiście ten stan nie mógł trwać wiecznie, więc jak wszystko wróciło do normy, oni także się pojawiali. Chyba tylko raz doszło do walki między gwardią, a bandytami. Nie znam szczegółów. Niestety, Dopóki Ujście jest miastem, gdzie nie ma twardej władzy i porządku, tak tam mogą się kryć. - To miasto zdecydowanie było problemem okolicy. Księstwo miało tak burzliwą historię, że nie sposób powiedzieć, czy kiedykolwiek tam istniały rządy prawa. Nie wydawało się także, by Keron był zainteresowany zajęciem znowu tych terenów.
- Dać się złapać i liczyć, że nie skończysz jako ich nałożnica. - Odpowiedział wprost, nie żartując przy tym. - Ewentualnie opłacić ich usługi, bo opisują się jako wolna banda, która bije się za monety. Nie obchodzi ich kto z kim i dlaczego. Jak im się nudzi, napadają na losowe osoby lub karawany. I nikt nie wie, o co im chodzi. Zabierają raz towary, innym razem puszczają po walce. Nie ma w ich działaniach żadnego sensu. Spotkać ich głównie można kilka dni drogi stąd na południe. - Spodziewał się, że o to zapyta, więc oszczędził sobie kilku dodatkowych słów.
Licznik pechowych ofiar:
8

[Zachodnie Zaavral] - Przybytek Tutlichtów

29
POST POSTACI
Lisayane
Nie przejmowała się prowokującymi przytykami swojego rozmówcy. Po prostu je ignorowała, nie wdając się w utarczki słowne. Ton głosu i sposób wypowiedzi mężczyzny również był dla niej wystarczającą odpowiedzią - w końcu, skoro szydził z jej pytania, oznaczało to, że według jej rozmówcy było to pytanie absurdalne, a więc odpowiedź nasuwała się sama. Nie uśmiechało jej się to, jako że jedna z furtek do wykorzystania właśnie się zatrzasnęła. Zwłaszcza że wizja przypalania samej siebie nie była dla niej opcją.
Hmm, to znamię nie brzmi jak trop, który można wykorzystać. Albo to przypadkowe przypalenie jednego wyjątkowo charakterystycznego bandziora, albo rzeczywiście jest to jakiś ich znak identyfikacyjny... tylko że w przypadku tego drugiego, nie uda mi się tego obejść. W każdym razie to nie wygląda jako cokolwiek pewnego, co mogłabym wykorzystać.
A więc to jest "Ujście". Dziwna nazwa na miasta. A może coś źle zrozumiałam i jest to nazwa całego rejonu? Z kolei Keron... coś mi się obiło o uszy. To chyba dość ważne ziemie. A skoro tak, i ci bandyci są w stanie zapuszczać się na takie tereny, a straż miejska nie jest w stanie nic im zrobić, to muszą być silną i zorganizowaną grupą. A skoro unikali walki kiedy nie było to im na rękę, to najwyraźniej nie są też głupi. Z początku myślałam, że to byle banda półmózgów biegających po polach i mieścinach z braku lepszego zajęcia i chęci zysku. Teraz widzę wyraźnie, że nie mogę ich niedoceniać. Cóż, dobre wieści są takie, że przynajmniej nie są na tyle silni, aby mieć jakieś realne wpływy w tym mieście. Więc chyba mogę się tu czuć względnie bezpiecznie...
Wróciła uwagą do mężczyzny, kiedy ten opowiadał o wspomnianej grupie Grimgora.
"Wolna banda, która bije się za monety..." - to się bardzo dobrze składa... Tak, mogłabym ich wykorzystać, przydałby mi się ktoś taki. Bandyci na pewno mają mnóstwo skarbów, nie powinno być trudno ich przekonać... o ile uda mi się sprawić odpowiednie wrażenie... Szlag! - zaklęła w myślach kiedy usłyszała, że trudno będzie ich spotkać w tym mieście - Cholera, nie mam kilku dni... Zwłaszcza, że ponowne wyruszenie na szlak bez zapasów i to samotnie, zdecydowanie jest jednym z najgłupszych obecnie pomysłów na liście. Ehhh... a więc i ta opcja odpada. Muszę więc polegać na tym, co udało mi się znaleźć w papierach. Dobra...
Wstała powolnie z krzesła i sięgnęła do torby, wyjmując z niej list gończy. Położyła go na stole, obracając w stronę Lucasa, przytrzymując palcem końcówkę papieru po swojej stronie.
- Ten mężczyzna. Fridrich. Fridrich Wills? Kto płaci za jego głowę? Gdzie go znajdę?
Kartoteka

[Zachodnie Zaavral] - Przybytek Tutlichtów

30
POST BARDA
Karczmarz spojrzał się na list gończy, który mu pokazała. Nie zdziwił się, bo widział takie rozwieszone na kilku słupach w różnych miejscach. Plotki nawet jego dochodziły i doskonale wiedział, kto je wystawił.
- Hubert von Teuer, Lord na tych ziemiach. - Powiedział, a następnie pokazał jej palcem w mały dopisek pod całym listem gończym. Łatwo było go przeoczyć ze względu, iż reszta informacji była o wiele większa czcionka napisana. Tekst tam zamierał informację, które są dość ważne. Dotyczyły osoby, która jest odpowiedzialna za komunikację w tej sprawę. Wymieniony był tam Arium ved Dekraja.
- Lord osobiście postanowił wyznaczyć nagrodę, gdyż szkody, jakie wyrządził ten człowiek, dotarły i do jego uszu. Uznał, że potrzebna jest dodatkowa pomoc. Zwłaszcza że przez nich cierpi jego reputacja oraz handel, więc i jego skarbiec zaczyna to odczuwać. - Popatrzył na nią i paru razy postukał palcem przed nazwiskiem, które widniało na tym liście.
- To zastępca dowódcy gwardii miejskiej. To on w imieniu lorda ma wypłacić nagrodę. To człowiek skupiony na swojej pracy i bez poczucia humoru. - Dodał do swoich słów, jakby miał z nim styczność. I brzmiał tak, jakby nigdy więcej nie chciał znów spotykać tego człowieka.
- I lepiej uważaj na słowa przy nim. Nie przepada za odmieńcami. Jest uczciwy, ale wystarczy mu byle pretekst, by cię zamknąć. Wiele osób wrzucił do celi tylko z powodu, że uznał ich zachowanie za znieważające dla pełnionego urzędu. - Miał przeczucie, że ona będzie chciała z nim porozumieć się i wymienić informację. Poznał już jaka była i jeśli tak samo by się przy nim zachowywała, skończyłaby jak wiele dzieciaków przed nią, co uznały, że mogą stroić sobie z niego żarty. Nie życzył nikomu źle, ale warto ostrzeć.
Licznik pechowych ofiar:
8
ODPOWIEDZ

Wróć do „Zaavral”