Miano: Maeglin Elensar
Płeć: Mężczyzna
Wiek: Sędziwy
Rasa: Trudne pytanie
Pochodzenie: Keron

Wygląd:

Ciało upadłego stanowi całkiem trafioną reprezentację jego osoby. Relatywnie niski, ale przy tym dosyć wysoki jak na człowieka mężczyzna mógł pochwalić się nienaganną muskulaturą i wysportowaną sylwetką. Niegdyś wielkie, tryskające siłą mięśnie były teraz znacząco mniejsze, zjedzone przez robaki, zgnite. Otaczała je wysuszona na wiór, trupio blada i poznaczona dziesiątkami blizn skóra tak cienka, że można by z niej robić przesłony do okien. Przekrwione oczy, jakimi wojownik spoglądał na świat, nie robiły mu szczególnie dużej różnicy, natomiast niemałym zaskoczeniem okazało się posiadanie włosów. Maeglin nie miał ich od tak dawna, że nie pamiętał już jakie to uczucie, a teraz sięgały mu aż do łopatek. Maeglin miał ludzkie uszy, ludzkie zęby, ludzkie kości… no jakby nie patrzeć był teraz w pełni nieumarłym człowiekiem. Pociągłe, arystokratyczne rysy oraz zadziwiająco długie palce u dłoni mogły sugerować szlachetne pochodzenie. Mogły, jednak wielokrotnie łamany, krótki nos jasno informował, że raczej nie prowadził wygodnego życia.

Znaki szczególne: Czerwone oczy; Cienka, trupio blada skóra; Długie, siwe włosy.

Informacje i plotki: Mówi się o nim, że jest weteranem wielu wojen i że ciąży na nim klątwa, która prowokuje martwych.

Widoczny ekwipunek:

Oręż:
Kriegsmesser Elensara jest bronią o niewyszukanej konstrukcji i pozbawioną jakichkolwiek zdobień. Mimo to dbałość wykonania i użyte materiały czynią ten miecz niezwykle pięknym i wartościowym. 140 centymetrów długości i 1,7 kilograma wagi sprawiają, że ten półtoraręczny skarb raczej nie nada się dla osób niskich i wątłej postury. Prosty, walcowaty jelec wzbogaca prawostronna garda na dłoń, powszechnie zwana "gwoździem". Rękojeść miecza wykonana została z olchy i usprawniona płytkimi, poprawiającymi stabilność chwytu wgłębieniami.

Pancerz:
Stara podziurawiona koszula o barwie pleśni, okryta solidnymi naramiennikami oraz tarczkami, które chronią górne partie korpusu i część karku. Z nielicznych tarczek wystają metalowe kolce lub inne ostrze elementy. Na piersi spięte kilkoma żeliwnymi łańcuchami z doczepionymi imitacjami metalowych czasek bądź głów.
Skórzane spodnie nie stanowią niczego nadzwyczajnego w przeciwieństwie do ciężkich ochraniaczy na kolana w kształcie rogatych głów. Połączone skórzanymi pasami z ochraniaczami na golenie, będące kompletem z równie solidnie wykonanymi butami.

KP

PROLOG

Z deszczu pod rynnę.

ROZDZIAŁ I

Zabili Go i uciekł.

ROZDZIAŁ II

Choć nad mą głową stoi kostucha, żyję ponownie! Do trzech razy sztuka!