Herbia

Bogowie schodzą w cień, by podarować losy świata w ręce mniej znaczących istot, a swoich dzieci - Patronów, tym samym zwiększając rasom śmiertelnym gamę możliwości w nowym, ciemnym, kształtującym się świecie. Dzisiaj nazywamy historią to, co było wczoraj. O większości zapominamy, bo nikt z nas wtedy tam nie był. Czy wszystko było takie, jak nas nauczono?

Witajcie, przyjaciele. Dokąd zmierzacie? Podróżnicy pomiędzy Bramami kroczący krokami tak długimi, by przemierzać światy. Czego szukacie w miejscu tak smutnym, ciemnym i zapomnianym przez Bogów, którzy z niego uciekli? Chwały? Samospełnienia? Możliwości zabijania? Zabawy w Boga? Nie widzę tutaj niczego z powyższych. Widzę. Widzę noc ciemną jak peleryna Boga Śmierci Usala, pełną cichych szeptów i podpowiedzi zachęcających do złego. Widzę kurz opadający po niedawnej bitwie, gdzie przechadzają się smukłe, ciemne postacie, widoczne gołym okiem tylko dla wybranych.

Ciemność była gęsta i nieprzenikniona, zakrywając wzgórza, lasy i równiny, swoimi nocnymi okrzykami spotykając się z odległymi hukami fal rozbijanych o zachodnie klify. W ciszy tej, rozdziera się bitewny okrzyk. Bij! Mięśnie zrywa do biegu. Oddechy dym tłumi, trud ramiona słabi. Krzyczą. Bij! Zabij! Zderza się ze sobą rasa braterska, walcząc między sobą o ten kawałek ziemi, którego dotąd nikt nie zauważał, nazywając go niczyim. Teraz tam herb chcą postawić, osadę wybudować i flagi porozwieszać, żeby było wiadomo, czyj. Miecze skórę tną, a topory rozbijają czaszki. Konie rżą dziko, a gdzieniegdzie przebijają się płomienie w rozbłyskach. Przez pół nocy po tych równinach i po lasach ciężkie ludzkie stopy niosą ze sobą ogień i miecz, by wywalczyć dla siebie jak najwięcej. Schodzą z górskich szlaków i swoich siedzib dumni synowie rasy człowieczej. Ludzie przeciwko ludziom. Ziemia niczyja. Ziemia czyjaś. Powiewają sztandary, nadawane są nowe nazwy i tytuły. Ktoś lordem, a ktoś królem się chce nazywać. Więcej, bij. Więcej, nim nadejdzie świt. Noc odpływa z odległym wyciem nam dawnych, a tam codziennych istot. Wilkołaki dziko żegnają swoją Matkę Nocnicę, dając upust po soczystym polowaniu. Potwory schodzą do swych nor, a pozostałości bitwy ścierają się ze sobą w dolinie. Bracia przeciwko sobie, krew rozlewając. Świt nadszedł zza wzgórza, a wraz ze świtem, w świetle jego porannego brzasku pełni dumy oni. Elfickie nasienie. Wysokie elfy, na szczycie wzgórza, zaniepokojone hałasem ludzkiej wojny. Jak będą chcieli, to zabiorą. Ziemię niczyją i każdemu, kto ziemię trzyma. Jak będą chcieli, to zabiją. Zbyt blisko lasu, by rozstrzygać sąsiadów spory. Z pochylonymi głowami ludzie dochodzą do wniosków, traktatów i porozumień, nim z pola bitewnego ostatni z nich zejdzie. Kto nie czuje w sercu tego płomienia, który wzywa do wolności i całkowitej swobody? Oni czuli, spoglądając ku wzgórzu, gdzie Rycerze Brzasku spoglądali z wyższością. Jak będą chcieli, to zabiją. I tak lepiej. Ci z Południa zabiją zawsze.

Propozycja Strategicznej Sesji PBF, odbywającej się tutaj, na forum, zgodnie z realiami Herbii, mająca wypełnić i uzupełnić luki niektórych okresów historycznych z Chronologii. Ale, co równie ważne, przysporzyć zabawy Wam i nam. Jesteśmy na etapie wykańczania mechaniki i realiów, więc niedługo bylibyśmy w stanie ruszyć. Czy na obecną chwilę są osoby, które wzięłyby w tym udział?

Gracze mieliby do dyspozycji swoje lokacje, kawałki ziemi, którą mogliby gospodarować i potem przeobrazić się w potencjalnych liderów tego miejsca. Akcja działaby się na początku II Ery w rejonach obecnie zajmowanych przez Wyspy Nieumarłych, Cieśninę Martwego Ptactwa i tereny, które istniały tam przed kataklizmem. Kraina nosi nazwę Auri, z elfickiego Korona Zachodu.
Trudne czasy i okoliczności, zmuszające do tego, by być twardym.
Przedstawili - Vasemir & Altaris

Ja chcę! Lubię motywy strategiczne, a na pbfie w to nigdy nie grałem.

Teraz pytanie tylko. Albo dwa. Skoro ma to być zgodne z historią Herbii, trzeba by spisać jakiś scenariusz i trzymać się go, żeby nagle nie zrobiła się jakaś chora fantazja? No i w związku z tym, jaka byłaby zabawa, skoro wynik byłby znany? Jak obgadaliście taką kwestię? Nie chcę się wtrącać w pomysł, ale jak ogarniacie takie mechanizmy, może już olać zgodność chronologiczną i się bawić?

Na początku II Ery mamy lukę dwustu lat pomiędzy wojnami Dzieci Lasu i Hordy Pustyni. Jest też adnotacja co do rozwoju miast w innych częściach kontynentu. Więc co by się nie działo, nie będzie niezgodne z Chronologią, ale będzie zgodne z historią, która zostanie dzięki temu opisana. Dwieście lat kształtowania się państw ludzi wymaga większego zainteresowania sprawą i włożenia w to więcej treści.

Scenariusz będzie luźny, znany tylko mi i Vasowi. Wybraliśmy akurat ten fragment historii, ponieważ jest on mało opisany i przedstawia się na ziemiach, które obecnie są całkowicie zniszczone. Jest to powiedzmy, testowa sesja, która może zapoczątkować kolejne.

Zgodność chronologiczna. Kerońskie, duże miasta rozwijają się. Dwieście lat potem Dzieci Lasu i Horda Pustyni wdają się w wojnę. Nie ma tutaj nic na temat krainy, która będzie terenem gry, więc co by się nie działo, nie będzie niezgodne. Trzeba rozwijać uniwersum. Nie tylko w przyszłość, ale i w przeszłość. Takie przynajmniej moje zdanie.

Nom, jest wiele okresów, gdzie można grać, a w których akcje nie są zobowiązujące: Zachodnia Herbia sprzed Bitwy przeciw Śmierci, kolonizacja Archipelagu, Państwo Północy, walki Orków i Goblinów, wschodnia Herbia, gdy jeszcze było miasto tam, gdzie teraz są Bagna Serathi, migracja Krasnoludów na Południe, wojna Zavraal z Hollar, zakładanie Everam albo moment tuż po uwolnieniu Orków z Czarnych Murów... Znajdzie się jeszcze kilka.
Akcje graczy nie muszą być w żaden sposób zobowiązujące dla Herbii, ale frakcje tych graczy, którym się najlepiej powiedzie, mogą stać się pożywką dla jakichś legend, archeologów i historyków. Na razie - jak Altaris napisał - i tak musimy gruntownie przetestować system i nanieść poprawki (bo *jakieś* z pewnością będą potrzebne).

Ja jestem fanem sandboxowego podejścia i myślę, że scenariusz będzie bardziej stymulantem i urozmaiceniem niż sztywną historią dla graczy.

W sumie nic nowego nie napisałem, a posta zacząłem, by dać znać, że chwilowo Altaris zajmuje się stronę bardziej fabularną, a ja konwertuję cWoDa na strategię, ale musimy się zorientować ilu będzie chętnych, żeby móc dostosować do tego mapę.

Jestem względnie zainteresowany.

Hahaha, w końcu będę królem. Pisze się, chopAcy.

Mapa fizyczna przyszłej gry: KLIK

Zgłaszajcie się! Gdziekolwiek tu, do Altarisa lub do mnie. Niedługo wrzucimy mechanikę, ale musimy orientować się w ilości zainteresowanych graczy, by powyższą mapę podzielić na pola.

Jestem mile zaskoczony i jak najbardziej zainteresowany taką zabawą. Od dawna szukam pbf w tym stylu, cieszę się, że będę mógł się pobawić w to u was.

Nigdy nie mogłem znaleźć porządnego PBFa Strategicznego
Mam nadzieję, że wyjdzie tak, jak chcemy, żeby wyszło. My odpisywać nie przestaniemy po 2-3 turach, jak to często bywa z takimi grami.

Tym bardziej się nakręciłem na grę ; )

Ja chcę zdecydowanie wziąć udział. Jest to świetna okazja do wykreowania bohaterów rodem z legend. Muszę przy okazji zapoznać się bliżej z chronologią.
Edit:
Moglibyśmy nawet wykorzystać istniejące konflikty, jak "Wojna Łuku i Topora", której wynik przesądza ostateczna bitwa, a to co się dzieje w między czasie zostaje niewypowiedziane. Wystarczy zrobić podłoże fabularne i dyplomatyczne dla graczy.
Więcej powiem jak wrócę do domu

EDIT2:
Dobra, coś niecoś się już dowiedziałem, ale tu pojawi się moje zapytanie: Czy wstawicie jakiś system herosów? Wiecie: Seltkirk i Domokrążca, Gabriel Angelos i Isador Akios, Aragorn i Theoden. Wojna zawsze wygląda lepiej jeśli na czele stoją jakieś charakterne, silne postacie.

No co, czekamy na newsy (zaklepuję pozycję różowych). Na prawdę z niecierpliwością wyczekuję na tę strategiczno-ekonomiczną część Herbii

Eeee, halo? Coś się rusza w tym dziale?

No, właśnie.
A poza tym jeśli jednak będzie wam się chciało grać czy coś to mógłbym was tam powyrzynać.

Tak trochę.

Rozumiem, że pomysł upadł, wobec czego przenoszę dział na śmietnik. Jak się Wam jeszcze zachce bawić, to dajcie znać.