Re: Dżungla Tuk'kok

31
Całą zastałą sytuację podsumowała jednym zdaniem, gdy Denser w końcu przestał grozić zbrojnemu: - Prościej byłoby mu wyrwać język.
Każdy głupi zorientowałby się, że kobieta nie robiła sobie nic z uwag i z pewnością wcale jej to nie interesowało.
Gdy po godzinie marszu, nieoficjalny przywódca grupy odezwał się do niej, rzuciła mu rozbawione spojrzenie.
- Przyzwyczaiłam się. Jeszcze nie trafiło mi się, by podczas wypraw nie trafiła się osoba o ciasnym rozumie. - Tessa nie starała się zniżać tonu głosu, aczkolwiek nie oświadczyła też tego dostatecznie głośno, by dotarło do uszu osoby, o której tak niepochlebnie się wyraziła.
- Dzięki za propozycję, ale wolę wziąć na celownik maga - mruknęła ciszej, by nie doszło to do innych uszu. Także nieco zwolniła tempo marszu. - Ty lepiej pogadaj z naukowcem, przydałoby się, by nabrał więcej odwagi. Jest najsłabszy ze wszystkich.
I choć zabrzmiało to jak rozkazy, postawa kobiety wcale na to nie wskazywała. Gołym okiem widać było, że stara się jakkolwiek zorganizować grupę, by nie padła po pierwszym ataku. I nawet jeśli docinała słownie, to działała tak jak mogła, nie naruszając zanadto ego wszystkich mężczyzn wokół niej.
- Co o nich wszystkich wiesz? - zadała w końcu nurtujące ją pytanie. - Skąd wytrzasnąłeś tego przewodnika?

Re: Dżungla Tuk'kok

32
Denser zaśmiał się cicho. W grupie powoli zaczęły narastać szepty, a potem ciche mówienie. Najwyraźniej reszta grupy uznała, że skoro nie pisany przywódca i awanturnica mogą rozmawiać, to oni też. Nie robili jednak tego głośno. Ustawienie nieco się zmieniło. Teraz mag rozmawiał z przewodnikiem, a Jawulf z naukowcem. Pozostali zbrojni od czasu do czasu powiedzieli po jednym zdaniu, pilnie się rozglądając.
- Szczerze mówiąc, niewiele o nich wiem. Jawulf i jego koledzy są podobno najemnikami, a raczej tak mi powiedział. Maga interesują ruiny Trolli, sama rozumiesz, magia i te sprawy, ja osobiście na tym się nie znam i trzymam się od tego z daleka. Nasz naukowiec zwie się Raymund Hyde i przyszedł między innymi badać tutejszą roślinność, jest biologiem. Mimo, iż wydawałoby się, że sra ze strachu, jak na moje to tylko pozory. Pomyśl, czy ktoś normalny, nie ważne jak oddany nauce i pochłonięty chęcią wiedzy, zgodziłby się na taką wyprawę? Sama nazwa Tuk'kok odstrasza dostatecznie inteligentnych, zdolnych odróżnić łajno od pożywienia, a on, jak na pozornego słabeusza, trzyma się zbyt dobrze. Według mnie tylko udaje, by zyskać ochronę, lecz intuicja podpowiada mi, że w rzeczywistości nie na jednej podobnej wyprawie był. Może i nie wygląda na posiadacza zdolności bojowych, lecz dzięki niemu nic nas nie ukąsi, nie zjemy trucizny, a jak coś, to może uda nam się znaleźć antidotum. - Zrobił chwilę przerwy, gdyż cała drużyna weszła na lekko podmokły teren, pełen cienkich, elastycznych i poplątanych gałęzi. Nastąpił krótki plusk, kiedy to naukowiec wywrócił się, a Jawulf podniósł go za ramię. Przewodnik dalej nakazywał ostrożność. - Co do przewodnika... po prostu siedział w jednym namiocie. Chyba zauważył, że nie mamy pieniędzy, skoro kiedy tylko zobaczył mnie idącego w jego stronę odwrócił głowę i udał zajętego, wręcz niedysponowanego. Ostatecznie udało się nam dogadać i zgodził się, że zapłacimy mu po wszystkim po dwieście monet od łebka, więcej za każdego straconego po drodze. - Ponownie zrobił przerwę, gdyż tym razem grupa przechodziła przez obszar pełen kolorowych ptaków na koronach drzew, które podobno są czułe na dźwięk i przestraszone z pewnością zdradziłyby pozycję. - Powiedziałaś wcześniej, że przyzwyczaiłaś się. Długo podróżujesz? Zwiedziłaś jakieś ciekawe miejsca? Ukończyłaś podobne wyprawy? - Tym razem to Denser postanowił zadać pytania.

Re: Dżungla Tuk'kok

33
- Cwaniaczek, co? - zadała pytanie retoryczne, uśmiechając się kącikiem ust. Utkwiła na kilka sekund uważne spojrzenie w plecach naukowca i wywróciła oczami, gdy ten się przewrócił.
- Może i masz rację, a może nie. Jeżeli uczestniczył w innych wyprawach, to gorzej dla niego, bo można wybaczyć błąd nowicjuszowi, ale nie tym z doświadczeniem.
Wiadomość o zainteresowaniu uczonego botaniką potraktowała z dużą dozą nieufności. Jak na jej rozumowanie, człowiek wybrał dziwny czas i miejsca na tego typu badania, gdy celem są ruiny, nie rośliny. Tessa prędzej uwierzyłaby w teorię, że mężczyzna pragnie zachłysnąć się sławą jako pierwszy, kto odszukał legendarnego trolla, zbadał i opisał dokładnie, ujawniając wszelkie sekrety na wierzch oraz pozostawiając jako karty przetargowe dla siebie.
Co do maga nie miała większych wątpliwości. Zapewne był z nimi z tego samego powodu, co i ona.
- Czy wiesz, czy inne grupy mają także dobrych przewodników? Nasz elf wie dokąd nas prowadzi czy w domniemany cel, o którym nic nie wie?
Do tej pory nie miała okazji, by zadać to pytanie, nie wychodząc na większą arogantkę niż wcześniej. Była to ważna kwestia, ponieważ ustalenie dokąd tak naprawdę sięga sprawdzony przez starszego mężczyznę teren, wskazywał na moment, w którym musieli podjąć grupowo decyzję, w którą stronę dalej się udać. A jeśli elf znał całą drogę... Ani trochę jej się to nie spodoba.
- W zasadzie nie byłam jeszcze na Północy i niektórych prowincjach Keronu - odparła z wyczuwalną nutką dumy, nie starając się taić tej informacji. Nie widziała także powodu, by miała to robić. W końcu to tylko strzępek faktu o niej, którego nie dałoby się przeciwko niej wykorzystać. - Wiele już widziałam, ale wciąż za mało, bym gdziekolwiek się osiadła. Często podpinam się pod podobne do tej wyprawy. Niektóre tylko z pozoru wyglądają na proste, a niektóre to tylko historyjki szyte grubymi nićmi.
Na chwilę wzrok jej się zamglił, przypominając urywki dawnych zdarzeń, lecz zaraz potem ponownie się rozluźniła. Zmiana była prawie że niezauważalna.
- A ty? Co tutaj robisz?

Re: Dżungla Tuk'kok

34
Denser pobujał lekko głową na boki.
- Nie mam pojęcia jak dobrych przewodników mają inne grupy, mogę się tylko domyśleć, że wynajęty za duże pieniądze nie spali na panewce. Mimo tego jestem pewien, że nasz również. Podobno dokładnie zna miejsce, w które się kierujemy. Wie gdzie iść, czego unikać, co omijać. Trochę martwi mnie jego spuszczony wzrok podczas naszej rozmowy i to, że wyglądał raczej na zdesperowanego, ale zważ, że gdyby nie on, w ogóle byśmy nie wyruszyli. Nie mamy nic do stracenia. No, może poza życiem - oznajmił. Kiedy tylko Tessa pochwaliła się swymi podróżami, mężczyzna cicho gwizdnął w podziwie. - To sporo miejsc. Zazdroszczę nawet. Teraz widzę, że dobrze wybrałem prosząc cię o dołączenie. - Uśmiechnął się. - Ja? Wiadomo, przybyłem aby... - Nie dokończył, gdyż bełt ze świstem wbił się w drzewo znajdujące się nie daleko idącego niemal środkiem Jawulfa i Raymonda.
Momentalnie rozległy się bojowe krzyki, a zza drzew wyłonili się przeciwnicy. Niscy, krzepcy, brodaci, a przede wszystkim dobrze uzbrojeni, pełni adrenaliny i gotowi do walki. Krasnoludy. Z przodu, na maga i naukowca szarżowała dwójka uzbrojona w oburęczne topory. Po prawej, między zbrojnymi i naukowcem, atakowała kolejna dwójka - jeden, trzymając oburącz młot, drugi natomiast ponownie ładował kuszę. Z lewej nadchodził tylko jeden, z toporem i tarczą. Z tyłu natomiast, za plecami Tessy i Densera, atakowała dwójka uzbrojona w topory.
Bojowe odgłosy spłoszyły ptactwo i część robactwa oraz zdezorientowały całą grupę. Zbrojni i Denser czym prędzej sięgnęli po bronie, mag najwidoczniej zaczął szykować zaklęcie, a przewodnik, rozglądając się nerwowo, starał się cofnąć z zasięgu ataków. Naukowca sparaliżowało. Przeciwnicy byli blisko i poruszali się szybko.
Ostatnio zmieniony 30 wrz 2013, 14:25 przez Gilles, łącznie zmieniany 1 raz.

Re: Dżungla Tuk'kok

35
Gdy tylko pierwszy bełt śmignął w powietrzu, a dookoła rozbrzmiał bojowy krzyk, natychmiast użyła zaklęcia Kamiennej skóry, która ochroni ją przed ciosami. Naraz poczuła przenikający ją chłód, który nie był nieprzyjemny, lecz dodawał otuchy, wiarę, że ta twarda warstwa ochronna przetrwa bardzo długo nim ktokolwiek zorientuje się w czym kryje się jej tajemnica.
A taką miałam nadzieję, że rzucą się na elfów, przemknęło Tessie przez myśl. Przybrała obronną postawę, unosząc wyżej włócznię, i zlustrowała wzrokiem sytuację. Nie trzeba było być wielkim intelektualistą, by zrozumieć, że wpadli w bardzo dobrze przygotowaną pułapkę. Kobieta nawet domyślała się, jak do tego doszło i kto właściwie mógł za tym stać. Żałowała jedynie, że za późno zapytała się o kwalifikacje przewodnika. Zabrakło dosłownie paru minut, by wywinęli się z tego bez szwanku.
Bez słowa doskoczyła do elfa, zachodząc od tyłu i, jeśli udało się, blokując go drzewcem przyciśniętym do gardła i podduszając go, dając do zrozumienia, że zabije mężczyznę w każdej chwili i nie zawaha się.
Jaki był w tym cel? Przynajmniej wytrącić z równowagi atakujących. Przykucie ich uwagi. Zaś głównie Tessie chodziło o to, by zmusić do dialogu.
- Elfy wam zapłaciły czy daliście się sami w to wrobić? - zapytała głośno i wyraźnie. I nawet jeśli wyśmieją ją wszyscy, to nie miało to znaczenia, bo wtedy przynajmniej kupi innym czas, a także może naukowiec otrzeźwieje. O siebie się nie martwiła. Miała elfa za tarczę, robiła za wariatkę i póki co nie było możliwości na zranienie jej.

Re: Dżungla Tuk'kok

36
W dżungli momentalnie rozpętało się piekło, w dosłownym znaczeniu. Chaos ogarnął całą grupę, zarówno z zewnątrz, jak i od środka. Mag, na którego szarżowała dwójka krasnoludów, nie stracił zimnej krwi i gruntu pod nogami. Przeciwnicy byli dość opancerzeni, mieli ciężkie bronie, krótkie nóżki, a teren dżungli nieco ich spowalniał. To dało czarodziejowi czas na zebranie energii i wymówienie inkantacji na czas. Kilka sekund później zostałby wręcz przepołowiony wzdłuż i w poprzek, w ostatnim momencie jednak wyrzucił ręce do przodu uwalniając zebraną energię, która przekształciła się w ogromny i potężny język ognia. Dwójka szarżujących berserkerów krzyczała i miotała się jeszcze przez parę sekund, kiedy to mag nieprzerwanie ciskał zaklęciem, spalając wrogów niemalże na popiół, przy okazji tworząc długą ścieżkę spalonego podłoża i fragmentów roślinności.
Do walki natychmiast przystąpili również zbrojni, wszak z obnażonym mieczem w ręku i napiętymi mięśniami czuli się niczym ryba w wodzie. Jawulf starł się z krasnoludem uzbrojonym w młot, drugi sojusznik stanął na przeciw szarżującego wroga z toporem i tarczą, a trzeci zbrojny stanął ramię w ramię z Denserem, trzymającym w dłoniach swoje dwa miecze i szykującym się do pierwszego uniku. Rozpoczęła się bezpośrednia walka, bronie świsnęły w powietrzu bądź zderzyły się z sobą, krzyki wybuchły jeszcze głośniej, a wszystko oświetlone buchającą kilka metrów dalej falą ognia oraz częściowo zagłuszone głośnym sykiem płomienia.
Nie licząc naukowca, który otrzeźwiał na tyle, by czmychnął w bok by skulić się między dwoma wystającymi, sporymi korzeniami, tylko Tessa nie pasowała do tego sielankowego obrazka. Natychmiast doskoczyła do cofającego się do tyłu przewodnika i przycisnęła mu drzewiec włóczni do gardła.
- Co ty robisz?! - wychrypiał zdezorientowany elf szarpiąc się, nie mając jednak więcej siły od znajdującej się w lepszej pozycji i pod wpływem zaklęcia kobiety.
Kiedy Tessa wykrzyczała co leży jej na sercu, mocno się zdziwiła. Nikt się tym nie przejął, każdy zajęty był bitwą i ratowaniem życia. Jedynie Denser, który właśnie zręcznie uniknął ciosu toporem i zamachnął się mieczem, po czym odskoczył do tyłu, wykrzyczał starając się nie zdekocentrować.
- Tessa! Co ty wyrabiasz?!
W tym samym momencie przewodnik przestał się już szarpać. Wystrzelony z kuszy bełt z chrzęstem łamanym kości przebił się przez klatkę piersiową i wbił prosto w serce. Trzymany elf momentalnie opadł z sił, zaczął rzęzić i zsuwać się w dół, podtrzymywany dalej za szyję drzewcem włóczni.
Walka trwała nadal, a jeden osobnik już został wyłączony z gry.
Ostatnio zmieniony 14 gru 2013, 21:12 przez Gilles, łącznie zmieniany 1 raz.

Re: Dżungla Tuk'kok

37
//Bardzo, ale to bardzo przepraszam za tę zwłokę. Pierwszy raz zdarza mi się tak zwlekać, dlatego następnym razem odpis będzie z pewnością na czas. //

Plan nie wypalił. Każdy z osobna skupił się na walce i jej słowa nikogo nie obchodziły. Tessa powinna winić samą siebie za to, że nie zareagowała wcześniej. Teraz była w trakcie starcia i z jednym trupem po ich stronie.
No, skoro nie chcą rozmawiać, to trzeba zabić, pomyślała, odrzucając na bok ciało elfa i przyjmując pozycję obronną, mierząc grotem w najbliższego krasnoluda, który chciałby ją zaatakować. Przysunęła się także bliżej naukowca, by w razie czego pomóc mu i nie skazywać na śmierć. Kobieta nie odczuwała wyrzutów sumienia względem starego przewodnika, ale też nie przepadała za bezsensownymi stratami, a do jednej już się przyczyniła, choć dalej uważała, że ma rację i to on sprowadził ich w tę pułapkę.
Wojowniczka nie odpowiedziała na pytanie Densera. Każdego napastnika, który rzuci się w jej stronę, poczęstuje uderzeniem włóczni w tors, by jak najszybciej zabić. O swoje rany nie obawiała się. Zaklęcie chroniło ją dostatecznie mocno.

Re: Dżungla Tuk'kok

38
Wraz z postępem bitwy i przyjęciem postawy dość biernej, sprytnie nazwanej "obronną", Tessa mogła zauważyć jak zmienia się układ sił w tej bitwie. Jeśli nie z zadowoleniem, to chociaż ulgą mogła zaobserwować, iż jej towarzysze pokonując przeciwników, zaczynają ich odpychać coraz bardziej. Nawet, jeżeli "pierwsza krew" należała do krasnoludów, którzy zabili stronnika ludzi, to teraz na ziemi znajdowało się zdecydowanie więcej krwi brodaczy.
Począwszy od Maga, który w końcu skończył piec dwóch oponentów i zrobił sobie krótką chwilkę na głębszy oddech, ponowne przygotowanie ewentualnego zaklęcia i ogarnięcie co dzieje się na polu bitwy. Dalej zarówno Denser jak i jeden ze zbrojnych mężczyzn skutecznie chronili tyły, ich przeciwnicy tracili siły w szybkim tempie, a już parę ruchów mieczy później, kolejna dwójka krasnoludów została wyłączona z gry. Jawulf, choć wyraźnie zmęczony unikami przed potężnym młotem, w końcu rozgryzł taktykę przeciwnika i wykorzystując połączenie swego doświadczenia i jak się okazało niebywałych zdolności szermierskich, wręcz posiekał swego przeciwnika. Nie wszystkim jednak ze strony ludzi dane było zwyciężyć. Krasnolud z toporem i tarczą okazał się niezwykle wymagającym towarzyszem dla jednego z kolegów Jawulfa. W prawdzie człowiek radził sobie dobrze, walka była prawdziwie wyrównana, lecz oponent nie dawał za wygraną i wyłonienie zwycięzcy miało jeszcze potrwać. A przynajmniej trwałoby, gdyby nie praca grupowa, która krasnoludom wychodziła zdecydowanie lepiej.
Zbrojny otrzymał bełt prosto w plecy. Nie obronił się przed ciosem w kolano, który zwalił go na ziemię, a następnie krasnoludzkie ostrze rozpruło mu gardło. Jawulf przyglądał się temu wszystkiemu, z początku zdziwiony, czemu on nie otrzymał strzału, zdziwienie jednak szybko przeszło w rozpacz i niewyobrażalną złość, kiedy jego towarzysz stracił życie. Jawulf postanowił pomścić kompana i ruszył na kusznika, który nakładał kolejny pocisk z niebywałą zręcznością i dokładnością. Jednakże bitwa po raz kolejny zaskoczyła wszystkich obecnych.
Dziwnym było, iż kusznik ani trochę nie przejmował się szarżującym na niego, uzbrojonym i wkurwionym do granic możliwości człowiekiem. Prędko okazało się dlaczego. Kiedy Jawulf był kilka kroków od wykonania zamachu i zabicia swego wroga, zza drzewa nieopodal wyłonił się inny krasnolud, ubrany w skórzany pancerz, który wystrzelił z rąk coś, co przebiciu celu uformowało się lodowy kolec. Mężczyzna znany jako Jawulf, dowódca zbrojnych w jednej z wypraw w głąb Tuk'kok, padł na ziemię martwy z dużym, błękitnym soplem wystającym mu z obu stron brzucha. Kilka sekund po tym, w momencie kiedy krasnoludzki mag szykował kolejne zaklęcie celując w rannego Densera i ostatniego ze zbrojnych, sytuację uratował Mag drużyny ludzi, który już nieco wcześniej uformował ognistą kulę, która poleciała w stronę czarującego krasnoluda. Ponownie rozległ się syk ognia i swąd spalonego mięsa, a niewyobrażalny krzyk, który wydostał się z gardła palonego, dał znać całej chyba Dżungli o mającej miejsce sytuacji.
Tessa jednak mogła tylko częściowo podziwiać całą sytuację. Krasnolud z toporem i tarczą, po zabiciu zbrojnego natychmiast ruszył w stronę Pół Elfki i dotarł do niej w momencie, kiedy ta oglądała (podziwiała?) śmierć Jawulfa. Pchnięcie włócznią, choć silne i dodatkowo wzmocnione magią, nie odniosło większego skutku. Krasnolud najzwyczajniej w świecie zablokował je tarczą, a choć sprawiło mu to lekką trudność zbił włócznię toporem i zaszarżował na kobietę. Choć był zmęczony, miał na sobie pancerz, znajdował się w dżungli i miał krótkie nóżki, trzeba przyznać, iż poruszał się niebywale szybko. Nie dawał Tessie szans na poprawne użycie jej broni, na wykorzystanie jej pełnej potencjału drzemiącego w długości, spychał wojowniczkę ciągle do tyłu, a pewnym było, iż kiedy znajdzie się w zasięgu, wykona serię morderczych ataków.



Special quest: orzeł czy reszka?

Re: Dżungla Tuk'kok

39
Tessa spokojnie obserwowała przebieg bitwy, mając oko na kulącego się z boku naukowca. Niestety ktoś musiał go chronić, a przynajmniej postarać się, by uszedł z życiem. Śmierć Jawulfa i drugiego zbrojnego spłynęła po niej jak woda po kaczce - jeśli nie inni, to ona i tak by go zabiła.
Gdy bardzo szybko okazało się, że włócznia nie pomoże jej w walce z krasnoludem, odrzuciła ją w bok i przeszła do walki wręcz. Przeciwnik mógł spróbować zranić ją, lecz nie wtedy, gdy jej skóra była z kamienia. Momentalnie skróciła dystans, łapiąc i blokując jedną ręką topór, drugą tarczę, by nie zdążył się osłonić, i kopie go w splot słoneczny, co przy tej dynamice ruchów, jej wyszkoleniu i wzmocnionej sile, powinno skutkować przytkaniem go na tyle, by zgiął się w pół. Tessa wykorzysta to do tego, by wyrwać mu ostatecznie broń i użyć przeciwko niemu, uderzając w bark, w miejsce, gdzie pancerz powinien się skończyć.
Jeśli jej akcje nie powiodą się, przyjmie taktykę uskakiwaniu od ciosów i czekania na odpowiedni moment.

Reszka.

Re: Dżungla Tuk'kok

40
Krasnolud, nieco zbity z tropu nagłym działaniem kobiety, próbował jakoś to wykorzystać i zadać jak najdotkliwsze obrażenia. Niestety Tessa, choć do najszybszych nie należała, jej zasięg ramion i zdecydowane działanie pozwoliły wykonać planowany ruch. Lewą ręką chwyciła topór przeciwnika, tuż nad jego własną dłonią i tuż po ostrzem, prawą natomiast trzymała jego tarczę i odchylała ją na bok, chcąc stworzyć sobie idealne miejsce do ataku. Czar dodawał jej siły, krasnolud jednak z natury był nieco silniejszy, choć już zmęczony. Jego twarz napuchła jak balon, brał krótkie i głębokie hausty powietrza, siłując się z przeciwniczką. Przegrywał powoli, lecz jego towarzysz z kuszą, w tym samym czasie, wystrzelił pocisk.
Bełt leciał wprost w stronę naukowca, który jednak zasłonięty był przez broniącą go Tessę. Pocisk uderzył prosto w jej boku, szarpiąc ubranie, lecz po kątem ześlizgnął się po kamiennej skórze nie czyniąc żadnych obrażeń, po czym poleciał dalej i uderzył w jakieś drzewo. Kobieta nie odczuła tego, być może nawet nie zwróciła uwagi. Sytuację natomiast postanowił wykorzystać mag, jako zdecydowanie najbardziej przydatny członek drużyny. Ponownie wystrzelił ognistą kulę, która starła w proch niewygodnego kusznika.
Na polu bitwy pozostał jeden wróg, z którym nieprzerwanie szarpała się Tessa. Traciła siły w szybkim tempie, nie tylko przez trwanie w zwarciu z krasnoludzką kupą mięśni, ale również przez podtrzymywanie zaklęcia, która lada moment mogło samo z siebie zniknąć. Jedno zawahanie brodacza wystarczyło, by Pół Elf zastosowała swój kop. Cios jednak nie odniósł pożądanego skutku. Dlaczego? Po pierwsze równowaga nie była idealna, oboje chwiali się, po drugie krasnolud był zbyt spięty, a w końcu po trzecie, miał na sobie zbroję, ubranie i kupę mięśni. Nie mniej jednak puścił tarczę i skupił się na próbie zabezpieczenie topora, traktując to teraz bardziej jak sprawę honoru.
Sytuację uratował Denser. Znalazł się na tyle blisko, by zaryzykować rzut sztyletem. Ostrze trafiło prosto w kark brodacza i wyszło drugą stronę szyi, co mogło nieco zaskoczyć Tessę. Opór zmalał, przeciwnik upadał powoli, choć dalej nie puszczał swej ulubionej broni. Zaczął charczeć krwią i patrzył się swymi brązowymi oczami, z gasnącymi w nich iskierkami życia, wprost w górującą nad nim kobietę.
Cała reszta upewniła się wpierw, czy teren jest bezpieczny. Mag nie miał już siły, usiadł ciężko i oddychał głośno, wyraźnie zmęczony. Denser i drugi zbrojny uważnie trwali, bladzi i pobrudzeni krwią, ranni i zmęczeni. Naukowiec wyglądał niczym spłoszone, przestraszone zwierze, które delikatnie wychyla nosek z kryjówki rozglądając się za niebezpieczeństwem. Nic jednak nie nadeszło, więc Denser odezwał się.
- Czy wszyscy cali? Zbierzmy się!
Mag wstał powoli i chwiejnym krokiem ruszył do przodu, naukowiec dalej trzęsąc się również ruszył w stronę miejsca zbiórki. Nikt jeszcze nie patrzył na Tessę, wszyscy wciąż czuli potok adrenaliny i napięcie w powietrzu, lecz pewnym jest, iż prędzej czy później dojdzie do poważnej rozmowy, grzebania zmarłych i podjęcia kolejnych kroków.

Re: Dżungla Tuk'kok

41
Twardy skurwysyn, pomyślała Tessa podczas walki z krasnoludem. Chciała wykorzystać wiele ruchów na zadanie obrażeń przeciwnikowi, lecz nie była w stanie, trwając w dość niekorzystnej sytuacji. Kątem oka dostrzegła jedynie lecący bełt, który rozdarł jej szatę w jednym miejscu. Mogła tylko domyślać się, że był on przeznaczony dla kryjącego się za nią naukowca.
I po wszystkim, stwierdziła w myślach, gdy krasnolud runął u jej stóp ze sztyletem w gardle i ze wzrokiem utkwionym w niej. Nie odwróciła spojrzenia. Ze spokojem obserwowała, jak uchodzi z niego życie bez śladu triumfu, zajadłości czy jakiejkolwiek innej emocji. Przerwała działanie zaklęcia, wracając do normalności. Podniosła tarczę, uznając, że może jej się przydać. Niestety będzie dodatkowym balastem, jeśli zamierza zrobić to, co w jej odczuciu powinna. Dlatego rzuciła ją pod nogi naukowca ze słowami:
- Weź ją lepiej. Może wtedy będziesz trudniejszym celem.
Dopiero potem zwróciła uwagę na resztę, na szybko oceniając ich aktualny stan. Na pierwszy rzut oka nie zauważyła niczego niepokojącego, więc zdecydowała się na coś, co zapewne później zostanie jej wypomniane, o ile będzie jeszcze ku temu okazja.
- Jeśli nie wrócę w ciągu pięciu minut, idźcie beze mnie - wymruczała w stronę trzęsącego się naukowca, który znajdował się najbliżej Tessy. Kobiecie nie zależało na tym, by każdy z grupy ją usłyszał, toteż odpowiednio dostosowała ton głosu. Niech zorientują się po fakcie, żeby nie mieli szans jej zatrzymać.
Kobieta, czując, że musi koniecznie sprawdzić, czy jej domysły były prawdziwe, rzuciła się w stronę swojej włóczni, chwytając ją w biegu. Pobiegła w stronę, z której strzelał krasnolud z bełtem, uznając, że to najrozsądniejszy strzał na pytanie: "Czy ktoś jeszcze z nimi był?". Ignorując zmęczenie, pędziła przed siebie (o ile ktoś z grupy nie udaremnił jej tego), wiedząc, że jeśli odpowiedź brzmiała "tak", to już z pewnością uciekał na łeb, na szyję.
Jeśli niestety grupa za szybko się zorientuje, co do jej zamiarów, spróbuje się wyrwać i mimo wszystko pobiec, sprawdzając najbliższą okolicę.

Re: Dżungla Tuk'kok

42
Naukowiec odskoczył gwałtownie, kiedy tylko Tessa rzuciła mu pod nogi tarczę. Patrzył się na kobietę jakby była z innego świata, ciągle spłoszony i przestraszony, podświadomie chciał mieć jak najmniej wspólnego z całym tym zamieszaniem. Nie można mu się było dziwić, nie był wojownikiem nawet w małym ułamku, zapewne wychował się w bogatej rodzinie i od dziecka jego kariera oraz spokojne życie były z góry ustalone, a tak ryzykowna wyprawa to jakieś nieporozumienie. Dlatego naukowiec okrążył tarczę, jakby była jakimś dzikim stworzeniem, i szybszym krokiem ruszył w stronę Densera, nie przykładając wagi do usłyszanych słów. Tessa mogła słusznie podejrzewać, iż jeśli nie wróci w ciągu pięciu minut, drużyna ruszy w dalszą drogę wesoło podśpiewując i podskakując. Istniała też druga, gorsza opcja - kobieta wróci za trzy minuty, a po pozostałych nie będzie śladu.
Chwyciła swą włócznię i ruszyła w stronę spalonego truchła, które niegdyś było dość uprzykrzającym życie krasnoludem z kuszą. Drużyna oglądała się za nią, lecz nic nie powiedziała, nawet nie zadali pytań naukowcowi, który był nieco bardziej wtajemniczony w sprawę. Gdyby Tessa odwróciła się choć na moment, mogłaby zobaczyć rozczarowanie na zmęczonych twarzach towarzyszy, zwłaszcza na twarzy Densera. "Boi się odpowiedzialności i spierdala" - właśnie to widniało teraz w ich oczach. Lecz Pół Elfka miała swój własny, ryzykowny jak zwykle, plan.
Znalazła się w zamierzonym miejscu. Właściwie nic się nie działo, ziemia wokół była przypalona, a smród spalonego mięsa o mało co nie przyprawił zmęczonej kobiety o zawroty głowy. Nawet owady postanowiły opuścić to miejsce. W dżungli panowała cisza, choć w uszach i głowie Pół Elfki dalej dźwięczały wojenne okrzyki, odgłosy zderzającej się broni i syk magii. Miała już powoli wracać do swoich, którzy dalej stali niedaleko oglądając ją i przystępując do leczenia ran, kiedy jej uwagę zwrócił jakiś ruch. Dość daleko, dobre sto metrów dalej, między drzewami biegła jakaś postać, zdecydowanie w kierunku przeciwnym do Tessy. Była wysoka i chuda, więc z pewnością nie był to krasnolud. Postać była nieco niezdecydowana, czasem nagle się zatrzymywała, czasem potykała, ale biegła, jakby od tego zależało jej życie.

Re: Dżungla Tuk'kok

43
Zachowanie naukowca potraktowała cichym prychnięciem. Beznadziejny przypadek, podsumowała go Tessa, skupiając się na swoim aktualnym celu, czyli na dostrzeżeniu zbiega, który najprawdopodobniej gdzieś się krył i uciekał, jak najszybciej się dało. Zupełnie zignorowała przy tym grupę, która mogłaby ją tylko rozproszyć, gdyby dała im szansę na powiedzenie czegokolwiek.
Niedobrze jej się zrobiło od smrodu przypalonego trupa. Pewnie puściłaby pawia, gdyby na nos i usta nie miała nasuniętego czerwonego szalu, który ratował ją przed żenującą wpadką. Kobieta rozglądała się uważnie, coraz dalej się oddalając od grupy. Wcale nie martwiło ją to, że naukowiec nie przekazał ani słowa z tego, co mu przekazała, ani tym bardziej możliwości nie zastania nikogo, gdy wróci. Tessa zrozumiałaby, gdyby zostawiliby ją dla samej zasady, z kolei ona nie obawiała się zagubienia w miejscu, które było jej bardziej znajome niż lasy w innych krainach. Ponadto zawsze mogła użyć znanego jej czaru, by jakoś sobie poradzić.
Jest skurwysyn.
Gdy tylko dostrzegła sylwetkę oddalającą się od niej, która co rusz potykała się lub zatrzymywała, wiedziała, że trafiła w dziesiątkę, podejrzewając coś więcej niż zwykły, przypadkowy atak krasnoludów na ich grupkę. Tessa zerwała się do biegu, trzymając włócznię jak należy, by nie zawadzała jej podczas sprintu. Nie machała nią, jakby miała sobie oko wydłubać, lecz trzymała względnie w jednej pozycji, nie podnosząc zbyt wysoko rąk. Kobieta starała się być na tyle zręczną, szybką i uważną, by nie wpadła w kolejną pułapkę, nie przewróciła się o kamień i nie zawadziła o nic. W razie potrzeby nieco przyhamowywała, obserwując sylwetkę przed nią. Musiała tego kogoś dogonić i miała nadzieję, że pomimo zmęczenia jest dalej szybsza i wytrzymalsza od uciekiniera.
Jeśli uda się dogonić postać, spróbuje obalić go, uderzając pięścią czy to bokiem włóczni w plecy wroga. W razie konieczności, gdyby jednak odległość była zbyt wielka, wykona rzut włócznią, celując w nogi. Nie zależało jej na zabiciu, a przesłuchaniu, zaś jeśli by go zraniła, to tylko z korzyścią dla niej, bo nie uciekałby już tak szybko. Jeśli nic jej się nie uda, chwyta ponownie po włócznię (gdyby nie trafiła i utkwiła w ziemi) i biegnie dalej, nie mając innej alternatywy.

Re: Dżungla Tuk'kok

44
Tessa ruszyła prawdziwym sprintem. Zmęczenie i leśny teren nie należały do ułatwień, lecz kobieta miała wyraźnie postawiony cel i nie szczędziła sił, które i tak traciła w szybkim tempie. Uciekinier mógł być kluczowy dla całej sprawy, mógł posiadać niezbędne do oczyszczenia Tessy z zarzutów informacje bądź takie, które pomogłyby całej "ludzkiej" stronie wyprawy. Kobieta niczym prawdziwa łania przeskakiwała kolejne korzonki, górki czy inne przeszkody, choć gracji w tym było niewiele, a trzymana w dłoni włócznia raczej czyniła z niej nieustępliwego i zawziętego myśliwego.
Ścigany istotnie poczuł się jak zwierzyna. Kiedy był już doganiany, a za sobą usłyszał wyraźne kroki ścigającej go kobiety, odwrócił się na moment i krótko krzyknął, po czym jeszcze bardziej przyspieszył. Oddechy goniącej się dwójki tworzyły swoistą melodię, a choć Tessa była zmęczona o wiele bardziej i oddychała głębiej, to ścigany osobnik zdawał się być wolniejszy. Kiedy znalazła się jeszcze bliżej niego, mogła zauważyć pewne fakty. Przede wszystkim był od niej wyższy o co najmniej dwie głowy. Miał krótkie blond włosy i długie, spiczaste uszy. Dobrze przylegający do ciała ciemnozielony strój, przesiąknięty już potem i grube, brązowe buty przeznaczone do wielogodzinnego chodzenia po trudnym terenie; za pas wetknięty miał sztylet.
W końcu Tessa znalazła się tuż za nim, a ponieważ cios pięścią w plecy był zbyt trudny i ryzykowny, wszak groził utratą równowagi, kobiety uderzyła uciekającego w plecy włócznią, po czym o mało co się o niego nie zabiła. Mężczyzna upadł boleśnie na twarz i przeturlał się kilka razy. Tessa w tym czasie wyhamowywała, a kiedy w końcu jej się to udało i wróciła do leżącego, ten próbował wstać. Patrząc swymi błękitnymi oczami wpierw na grot włóczni, a następnie na przeoraną bliznami twarz atakującej, szybko zrezygnował z pomysłu wstania i położył się plecami na ziemi, zasłaniając się rękoma jakby był okładany pałką. Z twarzy, nawet jeśli ubrudzonej potem i ziemią, był młody i urodziwy, ale to w końcu elf. Ważniejszym jednak było to, iż był kompletnie przerażony. Oczy o mało co nie wyskakiwały mu z oczodołów, a niezwykle rozszerzone źrenice mogły budzić wrażenie, jakoby był naćpany do granic możliwości. Trząsł się cały, jakby znajdował się w samym sercu Północy, bez ubrań. Jego twarz była blada i ściągnięta.
- Proszę... nie zabijaj mnie... - wyjąkał piskliwym głosem, który uwiązł mu w gardle.
Tessa dyszała tak mocno, że ledwie dosłyszała błaganie. Była niemiłosiernie zmęczona, w głowie jej się kręciło, sylwetka odruchowo garbiła. Poczuła, że ma ochotę upaść na ziemię i przespać cały dzień. W płucach ją kłuło i paliło, pot z jej twarzy wsiąkał w czerwony szalik. Ciśnienie krwi niemalże rozsadzało skronie, niemiłosiernie pulsując. Bicie jej serca zagłuszane było jedynie przez głośne oddychanie. Miała jednak to, co tak zawzięcie goniła.

Re: Dżungla Tuk'kok

45
Tylko cudem dogoniła elfa, którego długie, spiczaste uszy świadczyły o braku domieszki krwi innej rasy. Tessa tłumaczyła to sobie brakiem doświadczenia z jego strony, a także strachu, który musiał go choć trochę sparaliżować i wpłynąć na jego początkowe niezdecydowanie.
Pierwsze, co zrobiła, to odebrała mu sztylet i szybkimi, acz dokładnymi ruchami przeszukała leżącego elfa, głośno dysząc. Dopiero gdy upewniła się, że nic już przy sobie nie ma z broni, bezceremonialnie usiadła na mężczyźnie, przygważdżając go do ziemi i unieruchamiając na dobre. Jeśli będzie próbował zrzucić ją z siebie, to będzie musiał stawić czoła jej niemałej wadze, postawnej sylwetce oraz grotowi włóczni. Sztylet elfa wsadziła za pas obok swojego.
- Nie zabiję cię, jeśli nie wywiniesz mi żadnego numeru - powiedziała dopiero po minucie nabierania powietrza, czując, że jeśliby w tej chwili spróbowała wstać, to upadłaby i z jej planu przyprowadzenia zbiega zostałyby jedynie naiwne mrzonki. Pot zalewał jej oczy. Otarła czoło dłonią i do końca zsunęła szal z głowy, pozwalając, by choć trochę powietrza ochłodziło jej skórę. Oddychała niemiarowo, serce waliło, w uszach słyszała własne tętno. Musiała odpocząć, nawet jeżeli później miałaby zostać sama z elfem bez szansy na szybkie dotarcie do reszty grupy. Jedyne, co Tessie przyszło w tej chwili do głowy, to zmuszenie się do miarowego oddychania, które powinno za minutę bądź dwie nieco uspokoić bicie serca, a także pozwolić ciału na odprężenie poprzez względną kontrolę reakcji organizmu. Im szybciej przestanie dyszeć, tym lepiej dla niej. Tymczasem elf musiał jakoś przeboleć jej ciężar.
- Jak masz na imię? - Najlepiej było zacząć od najprostszej sprawy. Kobieta sięgnęła za plecy po swój tobołek, by wyjąć bukłak z wodą. - Opowiedz mi wszystko, co wiesz i ma związek z wyprawą. Nie pomijaj niczego, bo i tak się domyślam, co robiłeś razem z krasnoludami.
Więcej kobieta nie musiała dopowiadać; chłopak powinien się sam domyślić, co się stanie, jeśli odpowiedzi jej się nie spodobają.
Tessa chciwie pociągnęła dwa łyki wody. W tej sytuacji nie mogła sobie szczędzić niczego. Gdy elf będzie opowiadał, a innego wyboru nie ma, to przy okazji ona będzie obserwować otoczenie, zapamiętując dokładnie, z którego kierunku dotarli tutaj, by później nie okazało się, że zgubili się. Kobieta nie zamierza znowu wpaść w pułapkę, dlatego na każdą oznakę ruchu, poderwie się z miejsca, zmuszając także do tego chłopaka i spróbuje ucieczki zanim będzie w niebezpieczeństwie, któremu nie będzie w stanie stawić czoła.
Jeśli Tessa dostatecznie odpocznie, by bez problemu i potrzeby nadwerężenia własnych sił; a także elf przestanie mówić, ruszy z powrotem do "obozu", trzymając zbiega w takiej odległości od siebie, by w każdej chwili zareagować, udaremniając cokolwiek. Nie zamierza także kryć, że jest pół elfem. Jeśli grupa będzie miała z tym problem, to zawsze może odejść i pójść dalej sama.

Wróć do „Kattok”