Głusza w pobliżu Ujścia

1
Początkowo tumult dźwięków nieprzyjemnie wrzynał się w głowę i powodował lekką dezorientację. Poza raczej niekomfortowa, choć słowo to nie oddaje faktycznego stanu rzeczy, skutkowała nieprzyjemnym wbijaniem się kilku szpiczastych kamieni w brzuch i klatkę piersiową, oraz dojmującym odczuwaniem wilgoci brudnego podłoża pokrytego rzadką trawą. Nosem również nie sposób było nie wyczuć wilgoci. Jakby niedogodności były niewystarczające po rychłym otwarciu oczu nie ukazało się nic prócz ciemności. Najwidoczniej, czego rzeczywiście nie trudno było się domyślić, coś okrywało całą twarz, najpewniej worek założony na głowę.

Goblin miał pustkę w pamięci, czarną lukę, z której dobycie czegokolwiek graniczyło z niemożliwością. Niejako jeszcze przed chwilą znajdował się tuż przed drugiej kategorii karczmą wraz z nowo poznanym kompanem, zaś w chwili obecnej nawet nie był pewien czy oby nie wylądował w piekle. Z drugiej strony owemu miejscu do piekła dużo brakowało, bowiem jak powiadają, każdy potępiony i zesłany do gorących czeluści podziemia jest skazany na wiecznego kaca.

W tle nikłego szumu rzeki toczył dialog, poniekąd nie na wysokim poziomie:


- Gerbuk kretynie, ostaw ten kostur! - mężczyzna aż kipiał od złości. - Zostaw go w cholerę! Rzekłem już ci wcześniej, odpieprz ten klejnot, a badyla w krzaki.

- Ale się nie dało.

- Srało. Jeśli wnet nie przestaniesz tym wymachiwać to ze swoim udziałem ... -
zająknął, a po nieudanej próbie znalezienia właściwych słów wybuchł ponownie: - Nie będzie kurwa twojego udziału!
.

Re: Głusza w pobliżu Ujścia

2
Goblin nie bardzo orientował się, cóż mogło się wydarzyć. Spróbował poruszyć rękoma, ale domyślał się, że może to nie przynieść odpowiednich skutków. Chociaż, po tym co usłyszał, mógł mieć nadzieję, że dwaj kretyni nie mieli okazji związać mu rąk.
Skurwysyny... ja im zaraz kurwa pokażę. Tylko kurwa zdejmę ten jebany worek. Nogi im z dupska powyrywam- rzucił w myślach. Aby jednak być w stanie wykonać którąś z tych czynności Annuil musiał najpierw się podnieść i uwolnić-Jeszcze mój kostur tykają, ja im kurwa dam, odpierdalać klejnot.- dorzucił w myślach i spróbował podnieść swoje ciało z ziemi.

Re: Głusza w pobliżu Ujścia

3
W rzeczy samej, ręce również zostały skrępowane, aczkolwiek na odczepnego, całkowicie niefachowo. Gdyby tylko spętany miał nieco krzepy mógłby sobie poradzić z owym niewielkim szkopułem. Jak na ironię rzecz jasna nie miał. W każdym bądź razie niewystarczającą.

Podnieść zdołał się, oczywistym wpierw na klęczki. Rychło jednak stracił równowagę, a po chwili zmagań zwalił się na ziemię i tym samym powrócił na swoje miejsce.


- Patrzcie go - odezwał się ten bardziej łebski - niby pijak albo co - zaśmiał się.

- Ano - zawtórował mu drugi.

- Weź żesz mu łupnij. A zrób mu tylko co to ja to tobie zrobię. Cały ma być - zastrzegł już z powagą.

Spoiler:
.

Re: Głusza w pobliżu Ujścia

4
-Pijackie to były twoje narodziny, tępa dzido! - warknął. Spodziewał się, że worek mocno stłumi jego głos, dlatego wydarł się najgłośniej jak umiał- Dotknij mnie tylko, a poczujesz moc goblińskiej magii! Jaja ci odpadną, kutas ci sczeźnie, a dupsko szturmować będzie rój os!- krzyknął. Cóż, trochę blefował, ale mężczyźni nie musieli o tym wiedzieć.
-To, że was nie widzę, to nie znaczy, że was nie czuję! Jebiecie jak całe miasto orków!- krzyczał dalej. Przy okazji próbował obmyślić plan wydostania się z tej niewygodnej sytuacji. W głowie powstało mu już tysiąc pomysłów, co zrobi z napastnikami, kiedy się wydostanie.
Tymczasem jednak musiał ich od siebie odegnać. Postraszył ich już krzykiem, przyszedł czas na czary.
Wyciągnął ręce w tył i wypuścił z nich kulę ognia. Miała to być próbka jego możliwości, przy czym liczył, że może temperatura bądź siła wyrzutu rozluźni więzy.

Re: Głusza w pobliżu Ujścia

5
Rzezimieszki takich obelg nie mogli po prostu puścić mimo uszu. Jak gdyby na komendę rzucili się w szale na schwytanego. Aby było śmieszniej tym, który zareagował jako pierwszy był ten niejako bardziej rozumny. Rzecz jasna goblin nie mógł tego zaobserwować, z jasnych przyczyn. Zamiast tego mógł to odczuć, a mianowicie obfitego kopniaka w brzuch, w momencie prezentacji swoich magicznych umiejętności.

Sama demonstracja nie przebiegła tak do końca po jego myśli. Tak to już bywa podczas rzucania czarów na oślep. W tym wypadku czarujący sklecił pokraczną kulę ognia, która niezbyt kulę przypominała. Jednocześnie względnie poparzył własną dłoń i naruszył ogniem więzy. Z całą pewnością mógł to wyczuć. Mógł również przypuszczać, iż kolejny taki akt wzbogaci go o poparzenie tudzież w większym stopniu osłabi więzy, a być może nawet całkowicie je spali. Jednak czy opłacało się ryzykować?

Furknęło. Ktoś zwalił się na ziemie. Kolejnym czego goblin nie mógł zaobserwować był efekt jaki wywołał. Z równym powodzeniem zdołał trafić jednego z mężczyzn, bądź jedynie go wystraszyć. Pozostawały tylko domysły oraz kolejne kopniaki szczodrze ofiarowane przez drugiego osobnika.
.

Re: Głusza w pobliżu Ujścia

6
-Głupia małpo z mordą w kształcie pizdy- rzucił- Pożegnaj się ze szczątkowym narządem, który nazywasz jajami!- krzyczał dalej. Te dzikie wrzaski były skutkiem silnych kopniaków w brzuch. Jakby tego było mało kula ognia niezbyt mu wyszła. Ostatnio zdarzały mu się takie przypadki. Najwięcej wypadków - jak łatwo się domyślić - dochodziło przy pracy z ogniem.
-Kurwa mać, zaraz znowu spalę parę domów... raz się żyje- pomyślał. Czuł poparzenie ręki, jednakże odczuł również rozluźnienie więzów. Postanowił więc szybko przejść do uwalniania się.
Oczywiście pierwszym odruchem było mocne, jak na goblina, szarpnięcie. Jeżeli to nie przyniosło skutków pozostało wyjście ostateczne - kula ognia.

Re: Głusza w pobliżu Ujścia

7
Po kolejnych, łagodnie mówiąc, zniewagach tudzież groźbach jak gdyby częstotliwość przyjmowanych uderzeń zwiększyła się. Niewykluczone, iż goblinowi mogło tylko tak się zdawać. W każdym bądź razie diabelnie bolało, każda kość, każdy mięsień.

- Ty... mały... skurwy... synu... - stękał podczas wysiłku. Kopał i kopał. Raz to po żebrach raz po brzuchu, z rzadka z góry w plecy. Nie zapowiadało się na to by rychło dopadło go zmęczenie.

Szarpnięcie co prawda również osłabiło węzły, aczkolwiek nie na tyle by móc się z nich uwolnić. Świsnęło powtórnie. Powtórnie czarujący przypiekł skórę. Tym jednak razem poczuł to również nozdrzami. Bezlistne wdarł się do nich co najmniej nieprzyjemny zapach. Oczywistym ból nie równał się z tym odczuwanym w korpusie. Pęta puściły, odstąpiły. Napastnik nie odstąpił.
.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Księstwo Ujścia”