Kiwając głową, ponieważ również chciał jak najszybciej znaleźć się poza miastem, nawet jeśli tylko i wyłącznie dlatego, że żadne nie stanowiło dla niego atrakcyjnego przyczółka, Tanga wyszedł zza ławy.
- Biegałem. Przed śniadaniem - odparł, gmerając po kieszeniach spodni, aby wyciągnąć z jednej z nich kawałek czarnego sznurka. Jak się okazało, robił mu za... wstążkę do związywania włosów. Cokolwiek dawało radę, dawało radę. - Jeśli mają plac treningowy, chciałbym się porozciągać.
Bieg był dobrą rozgrzewką na początek dnia, ale gdy w grę wchodził zestaw nieokreślonej ilości pojedynków, dobrze było maksymalnie rozgrzać wszystkie mięśnie. Tanga nie miał co prawda tendencji do kontuzji, ale to nie znaczyło, że nigdy mu się one nie przytrafiały. I to zazwyczaj właśnie z winy jego własnej opieszałości.
- Masz tutaj siostrę? Jest wojowniczką? - podłapał i sam dopowiedział przy okazji to, co najpewniej chciałby usłyszeć.
Czy to mogło oznaczać, że był to turniej mieszany? Nie, żeby miało to dla niego jakieś znaczenie, bo jeśli musiał rozkwasić czyjąś twarz, rozkwaszał ją bez podziału na płeć, wiek i spowinowacenie. O ile nie miał do czynienia z dziećmi lub ledwie poruszającymi się starcami, ma się rozumieć.
Wydając z siebie krótki pomruk, Tanga ruszył w stronę wyjścia z karczmy, licząc na to, że Lindirion pamięta, gdzie dokładnie miał się odbyć turniej. Pytanie przechodniów nie byłoby wielkim wyzwaniem, ale na wiele sposobów potrafiło być dla niego problematyczne.
- Varulae to twój dom? Jak jest w Varulae? Słyszałem, że mają tam duże jaszczurki!

Dwójka przyjaciół opuściła karczmę, by udać się na organizowany konkurs. Jego cele wydawały się na pierwszy rzut oka dość oczywiste. Wyłonić czempiona Oros, a także zmierzyć się z innymi, silnymi przeciwnikami. To był główny cel Tangi. Lindirion liczył na spotkanie z własną siostrą, której, jak całej rodziny, nie widział od bardzo dawno.


>>>>>>