Oberża "Pod Halabardą"

91
POST POSTACI
Tanga
Gdyby Tanga miał ogon, szalenie zacząłby nim wywijać młynki, gdy tylko usłyszał o jajecznicy. Jako taki może i nie był szczególnie wybredny, ale gdyby miał wskazać dwie ulubione rzeczy, jajka byłyby zaraz po mięsie i ziemniakach z ognia. W podróży potrafił jeść je nawet na surowo.
- Odpowiada! - wtrącił się szybko, jakby w obawie, że karczmarz jeszcze zmieni zdanie. - Z dziesięciu jaj! - dodał, wychylając się przez szynkwas, niczym nadmiernie rozentuzjazmowany dzieciak. - Może być z grzybami? - dopytał jednak, bo wiadomo przecież, że najlepsza jajecznica, to taka z grzybami! - I gorące mleko! Gorące mleko z miodem!
Zdziwiło go nieco, gdy usłyszał, że elf najwyraźniej zamknął się w pokoju po uprzednim wypłoszeniu go z niego. Nie miał z tym rzecz jasna żadnego problemu. Już nie, w każdym razie. Tylko ta część "do południa" nie dawała mu jakoś spokoju. Nadal był całkiem pewien, że istniał jakiś dobry powód, o którym nie pamiętał, a dla którego miał wcześniej, niż by normalnie chciał. Nie szkodzi. Spyta mistrza elfa. Nie będzie w niczym przeszkadzał. Wejdzie tylko po to, żeby spytać, ale i to dopiero po śniadaniu! Każdy miał swoje priorytety.
- Więc nie wyszedł nawet zjeść?
Foighidneach

Oberża "Pod Halabardą"

92
POST BARDA
Lindirion zdecydowanie nie potrafił obchodzić się z dziećmi. Mógł wybrać wiele, zdecydowanie lepszych sposobów na pozbycie się maleńkiego człowieka, a jednak wybrał jeden z kłopotliwych. Choć istotka nie do końca zrozumiała przekaz, to próby odepchnięcia dziecka skończyły się tak, jak można było się tego spodziewać. W oczach pojawiły się łzy, które oczywiście gdzie zostały wytarte? W jego spodnie. Wraz z tym elementem pojawiły się smarki z nosa, które również skończyły w tym samym miejscu. Zaraz za tym pojawił się ryk i płacz. Wszystko z powodu, że uderzył lekko kolanem w główkę. Zaraz puściło go i pobiegło gdzieś, robiąc przy tym hałas. Jeśli zainteresował się, gdzie biegło, to w głąb korytarza. Uwolnił się od tego utrapienia.

- Dziesięć jaj, grzybki i gorące mleko z miodem. - Powtórzył karczmarz, by nie zapomnieć o zamówieniu, które oczywiście spełni, by zadowolić przybysza. To będzie spora porcja, ale po tym, co widział, Tanga raczej nie należał do niejadków. To będzie pewien zaszczyt dla kucharza, że jego jajecznica tak wszystkim smakuje. A niby nic niezwykłego w niej nie było. Gwizdnął głośno, a z kuchni wypadł sługa karczemny. Na oko jedenaście wiosen miał i przypominał trochę karczmarza. Przekazał mu zamówienie Tangi i kazał pędem je przygotować. Młodziak zaraz pobiegł w to samo miejsce, z którego wybiegł.
- Oczywiście. Wszystko zostanie niedługo podane. - Powiedział, by upewnić go, że dostanie wszystko to, co chce. Nie musi się martwić tym, że dostanie za chwile coś innego. Oczywiście ta konkretna potrawa miała jeszcze w dodatku świeży chleb. Bez tego żadna jajecznica nie mogła się obyć.
- Był tutaj, jak pan wychodził na zewnątrz. Widocznie nie zauważył go pan wtedy. Zjadł śniadanie, kazał sobie nie przeszkadzać i wrócił na górę. Od tamtego momentu nie schodził na dół. - Przekazał informacje tak krótko, jak się tylko dało.
Licznik pechowych ofiar:
8

Oberża "Pod Halabardą"

93
POST POSTACI
- Ty nędzna istoto! - Syknął Lindirion w stronę dziecka, które było... dzieckiem. Płakało, tak jak to dzieci miały w zwyczaju, gdy coś im się nie podobało. Nie brało jednak pod uwagę faktu, że mistrzowi również nie podobało się to, co prezentowało sobą to pacholę.

Dziecko nie mogło interesować go mniej, bo nigdy nie było jego problemem. Problem, za to, mógł mieć karczmarz! Spokojny, udany poranek zmienił się w jednym momencie, gdy rozpacz dziewczynki zaatakowała wrażliwe uszy Lindiriona. Mag skierował się z powrotem na dół, po schodach, by wyrazić swoje żale.

- Karczmarzu! Prosiłem, by mi nie przeszkadzano. - Zwrócił uwagę mężczyźnie, choć ten wcale nie musiał mieć wpływu na obecność dziecka pod drzwiami jego pokoju. - Trzymaj, z łaski swojej, dzieci na wodzy! - Warczał, a dopiero po chwili dostrzegł Tangę.

Jego spojrzenie złagodniało.

- Chłopcze, dobrze cię widzieć. Jedz śniadanie i szykuj się. Musisz w czas dotrzeć na turniej.
Obrazek

Oberża "Pod Halabardą"

94
POST POSTACI
Tanga
Kiwając ze zrozumieniem głową, Tanga podszedł do najbliższego stołu, przy którym też zaraz spoczął. Głodnym wzrokiem zerkał co rusz w stronę miejsca, w którym zniknął niedawno młodzik. Bosymi stopami wybijał rytm o deski podłogowe. Lekka przebieżka miała go rozbudzić i faktycznie rozbudziła, ale żeby porządnie spożytkować energię, potrzebował czegoś więcej niż to.
Na krzyki dziecka dobiegające gdzieś z góry nie zareagował w żaden sposób, lecz na dobrze już znajomy głos, przekręcił głowę w stronę dziwnie poirytowanego elfa.
- Ahh! - wydał z siebie, zrywając się gwałtownie ze swojego miejsca, o mało nie wywracając przy tym ławy. Tak, to o tym najwyraźniej zapomniał pamiętać!
- Turniej! - robiąc wielkie oczy, przez chwilę stał tak, niczym spetryfikowany, opierając dłonie o blat stołu. - Ale na pewno nie jestem jeszcze spóźniony??? - spytał, czując zgrozę na samą myśl o podobnej możliwości.
Bardzo nie chciał się spóźnić. Bardzo nie chciał przegapić ani swoich, ani też cudzych walk.
Foighidneach

Oberża "Pod Halabardą"

95
POST BARDA

Karczmarz popatrzył na elfa zdziwiony, nie do końca na początku rozumiejąc, o co mu chodzi. Jakie dziecko? Musiał przez chwile skupić uwagę i zrozumieć absurd sytuacji. Zamrugał zdziwiony parę razy i wtedy przyszło oświecenie. Chciał parsknąć śmiechem, ale odpowiednio się powstrzymał.
- Nie mamy w obsłudze karczmy innego młodocianego, niż chłopak, który mi pomaga, a on przez cały czas był na dole. Jeśli jakiś gość przybytku panu przeszkodził, nie mogłem na to nic poradzić. - Wyjaśnił na spokojnie i nawet miał podejrzenie, że chodziło o Zorę. Małego szkraba, który należy do kobiety, która często się tu zatrzymuje. Nie zwrócił wagi na płacz, jaki dochodził z góry. Bywały tu gorsze dźwięki i się przyzwyczaił do tego. Następnie, jak elf zwrócił się do człowieka, odszedł nieco, by wrócić za szynk i obsługiwać innych gości.


Niedługo po tym, młodzik wyszedł z kuchni, niosąc dużą, drewnienia tackę i ledwo się mieszcząc w drzwiach. A co na niej było? Porcja jajecznicy z dziesięciu jaj oraz najlepszymi grzybkami, jakie można znaleźć w okolicy Oros. Do tego świeży, ciepły i pokrojony w pajdy bochenek chleba. Oczywiście nie zapomniano o tym, co chciał do picia. Gorące mleko, wymieszanie z miodem. Jak na standardy tawern, całkiem świeże. I to wszystko w dużym kuflu po piwie. Spory chłopak z Tangi był to i porcja musiała być odpowiednia. Do tego oczywiście jeszcze sztućce, by miał czym jeść. Kawałek czystej, białej szmaty, by miał w co wytrzeć twarz oraz ewentualnie dłonie. I to wszystko dostarczę mu pod nos. Jakim cudem młodzik nie rozlał pełnego kufla trunku, pozostawało zagadką.
- To dla pana, smacznego! - Pisnął młodzik i wrócił do kuchni już bez bagażu.
Licznik pechowych ofiar:
8

Oberża "Pod Halabardą"

96
POST POSTACI
Lindirion
Lin sunął przez salę jak wielki kruk. Jego ubrania, choć proste w kroju, były ciemne, choć ustępowały mrocznym odcieniem jego atramentowym, długim włosom, powiewającym za magiem jak czarne skrzydliska. Lindirion chciał wierzyć, że każdy jego krok jest dostojny, taki, który zasiewa trwogę w sercach maluczkich! W rzeczywistości mógł być nazwany nieco dziwacznym, może nawet śmiesznym. Lin nie zdawał sobie z tego sprawy.

Podszedł do Tangi i położył dłoń na jego ramieniu, lekko popychając go w dół, by spoczął z powrotem na swoim miejscu. Trudno powiedzieć, czy Tanga miał prawo to poczuć.

- Dokończ śniadanie, chłopcze. - Polecił mu. - Nie spóźnisz się. Jest jeszcze czas.

Mistrz usiadł naprzeciw Tangi. Nie zamierzał zaglądać mu w talerz, lecz póki dziecko czaiło się na piętrze, a wciąż żywa matka nie chciała rozmawiać, musiał znaleźć sobie inne zajęcie. Niemal usiadł na własnych włosach - po wczorajszej kąpieli kosmyki były miękkie i puszyste, tak inne od ich typowej, normalnej smolistości.

- Rozczarowujesz mnie, karczmarzu.
Obrazek

Oberża "Pod Halabardą"

97
POST POSTACI
Tanga
Gdyby przyszło mu w tym momencie nieszczęśliwie wybierać, ciężko powiedzieć, na co ostatecznie by się zdecydował - na śniadanie, czy na turniej. Mógł nie jeść długo, nawet przez kilka dni, jeśli była taka potrzeba, to fakt. Nie znaczyło to natomiast, że pościł chętnie. Jedzenie do syta sprawiało mu wielką przyjemność głównie dlatego, że bezpośrednio powiązane było z dodatkowym zastrzykiem energii po każdym posiłku. Wielka i całkiem wyraźna była zatem jego ulga, gdy Lindirion wreszcie uświadomił mu, że wciąż ma czas zjeść świeżo dostarczony do stołu posiłek.
Wracając na swoje miejsce z wyraźnym łupnięciem zadka o siedzisko, gdy całym ciężarem z powrotem na nie opadł, szybko sięgnął po widelec, o ile nie dostał przypadkiem łyżki. Od jedzenia łyżką lepsze było wyłącznie jedzenie rękami, ale jajecznica nie za bardzo się do tego nadawała. Z noży nigdy natomiast nie korzystał.
- N'e jysz? - zapytał nieco niewyraźnie elfa zaraz po napchaniu sobie ust chlebem i jajecznicą.
Foighidneach

Oberża "Pod Halabardą"

98
POST BARDA
Przy talerzu tangi znajdowały się drewniane sztućce. Widelec oraz łyżka. Mógł wybrać, czym chciał jeść. Karczmarz nie był naiwny i nie dawał tutaj noża. Może i znał zasady podawania dań i całej tej otoczki, ale Tanga nie przejmował się raczej takimi rzeczami. Zresztą, kto widział, by kroić jajecznice? Taka osoba musiała być całkowicie skrzywiona psychicznie i tego był pewny.

Do południa była jeszcze daleko. Przynajmniej dwa uderzenia dzwonu wieży, który odmierzał czas. Mogli skończyć nawet na jakieś zakupy lub odpocząć. Nic ich nie odrywało od tego.

- Dlaczego szanowny pan tak twierdzi? - Zapytał bardziej, by nie dopuścić do sytuacji, że klient pomyśli, że został zignorowany. On sam miał tak naprawdę miał głęboko w poważaniu to, o co nim myślą. Liczyła się obsługa, a jeśli ktoś był niezadowolony, nie będzie przecież się zmieniał dla jednej osoby. I tak każdego nie da się zadowolić, więc nawet czasem nie warto próbować?
Licznik pechowych ofiar:
8

Oberża "Pod Halabardą"

99
POST POSTACI
Lindirion


Lindirion zastukał palcami w blat stołu. Nie dlatego, że był zdenerwowany, czy może nawet zniecierpliwiony. Drzemiące głęboko emocje podświadomie uzewnętrzniały się poprzez nierówny rytm krótkich paznokci stykających się z drewnem.

- Już jadłem. - Odpowiedział krótko Tandze. Spojrzał mu w talerz, ale łakomstwo nigdy nie było silną cechą. Nie zazdrościł mu śniadania, gdy sam zjadł podobne, choć w dużo mniejszej ilości.

- Mieliscie zapewnić mi spokój, karczmarzu. - Zwrócił się do mężczyzny, wyrzucając mu wprost to, co myślał o braku reakcji na atak dziecka. - Sądziłem, iż zapłata była wystarczająca. Wydaje się, że karczmarz wykorzystuje naszą dobroć, Tango. - Westchnął lekko. - Nie lubię być oszukiwany. A ty, przyjacielu? Hm. Zjedz spokojnie. Chciałbyś zwiedzić miasto?
Obrazek

Oberża "Pod Halabardą"

100
POST POSTACI
Tanga
Tanga zamrugał, nieco krytycznie obrzucił sylwetkę Lindiriona spojrzeniem, zanim ze wzruszeniem ramion wrócił do pałaszowania. Dopiero skierowane do niego pytanie kazało mu podnieść wzrok znad posiłku. Policzki miał akurat napchane, niczym mały gryzoń.
Zerkając na przemian to na siedzącego z nim maga, to na właściciela oberży, nie miał bladego pojęcia, w czym tak naprawdę tkwi problem. Po przeżuciu, przełknięciu i przepiciu wszystkiego miodem, mlasnął krótko językiem. Jedzenie było w porządku. Napitek był w porządku. Pokoje też były w porządku. Nawet ten dziwaczny, do którego trafili za pierwszym razem. Nikt nie zawracał mu głowy dziwactwami, których nie rozumiał.
- Nie za bardzo rozumiem - przyznał to samo na głos, zbierając palcem okruszki ze stołu, których nie chciał zmarnować. - Ostatniego oszukiste przebiłem o tu - wskazał na swój bok nieco poniżej żeber. Nie miał niczego konkretnego na myśli przez przyznanie się do podobnego aktu. - Ale dostałem chyba tyle jajek, o ile poprosiłem, więc nie zostałem oszukany? Zostałem? - tu znowu spojrzał w stronę karczmarza, bez złości jednak czy podejrzliwości, jakby oczekiwał, że ten przyzna się, jeśli było inaczej. - Było dziesięć, racja? A mleko nawet nie pachnie dziwnie. Ale chcę znaleźć kowala.
Foighidneach

Oberża "Pod Halabardą"

101
POST BARDA
Karczmarz coraz bardziej zastanawiał się, czy niektórzy ludzie mieli rację. Elf zachowywał się, jakby wypróżniał się wyżej, niż stał, co było domena aroganckich ludzi władzy i dupków, którzy się dorobili. O takich osobach miał jedno, konkretne zdanie. I co dziwniejsze, ten osobnik akceptował towarzysza, który ewidentnie miał o wiele prostszy charakter. Dość dziwna mieszanka tu powstała. Teraz nie dziwił się, że ludzie wyrzucili długouchych z miasta, gdyż takim zachowaniem nie zjednywał sobie innych osób.
- Nie został pan oszukany. Kucharz przyrządził dla pana dziesięć jajek. - Odpowiedział najpierw Tandze, bo jednak słowa o byciu przebitym dały do myślenia. Wolał jednak żyć. - Jakby mój pracownik zrobiłby, choć o jedno mniej, już by tu nie pracował. Mogę pana o tym zapewnić. - Dodał do swoich słów. Zdecydowanie nie znosił pewnego zachowania, ale ten jeden raz odpowie. Ze spokojem godnym osób, które widziały i słyszały za dużo, spojrzał na elfa.

- Chce panu przypomnieć, że goście to nie moja służba. Nie mam żadnego PRAWA... - zaznaczył to słowo wyraźnie. -... mówić im, co mają robić, jeśli zachowują się w porządku. Pana prośba jest równa temu, jakbym na turnieju; na który szanowny pan Tanga jest najwyraźniej zapisany, jakby chciał pan poprosić pierwszego przeciwnika, by ten po prostu się poddał. Żaden znany mi wojownik, nie posłuchałby takiej prośby, nawet przypominającej rozkaz, a nawet ja wyśmiał. Pan nie bierze odpowiedzialności za obce osoby w takim samym stopniu, jak ja za czyny innych istot, które postawiły zatrzymać się tutaj. - W jego głosie było słychać stanowczość, a specjalnie użył konkretnego porównania, by i Tanga zrozumiał, o co prosił elf. Nie będzie kontrolował żadnego gościa, chodził po każdym pokoju, by mówić im, takie bzdury. Zazwyczaj nikt nie przeszkadzał innym.
- Jeśli szuka pan dobrego kowala, na południowej stronie miasta, znajdzie pan mistrza tego rzemiosła, pana Kadrin'a. Prowadzi spory zakład, jego ceny są wysokie, ale nie ma lepszego istoty od niego w Oros w tym fachu. - Zaproponował, choć nie wspomniał o tym, że to jest krasnolud. Nieliczny, który mieszkał w tym mieście. Zleceń miał dużo, dlatego sporo ma pomocników. Nikt nie wychodził niezadowolony po kupieniu broni u niego.
Licznik pechowych ofiar:
8

Oberża "Pod Halabardą"

102
POST POSTACI
Lindirion
Intencje Lindiriona mogły zostać źle odczytane. Czy wyrzucał karczmarzowi jego niekompetencję, czy po prostu stwierdzał fakt, iż rozczarowała go obsługa i brak reakcji na niewygody? Skoro powiedziano mu, że będzie miał spokój, dlaczego go nie zapewniono? Wyjaśnienia, które wylały się z ust mężczyzny potokiem słów, kazały Mistrzowi zastanowić się chwilę nad tym, co też miał on do przekazania. Lin nienawykły był do pyskowania, czy też po prostu podważania własnych słów.

- Twoje słowa pozbawione są sensu. - Skwitował karczamarza krótko. - Sądzisz, iż rywalizacja w turnieju równa się spokojowi karczmy? Nie zgodzę się w ani procencie. - Mruknął, a jego palce uderzyły znów w blat stolika. - Kończ swoje śniadanie, drogi Tango. - Zwrócił się znów do towarzysza. Chwilami, nawet Tanga wydawał się lepszym rozmówcą od przypadkowych nędzników, być może dlatego, że sam niewiele mówił i niewiele miał do dodania. - Kardin. Zapamiętaj to imię, mój chłopcze. Jeśli chcesz przebijać oszustów, musisz mieć do tego odpowiednią broń. Co powiesz, byśmy wybrali się do niego po turnieju. - Choć słowa sugerowały pytanie, ton świadczył o tym, że Lindirion postanowił.
Obrazek

Oberża "Pod Halabardą"

103
POST POSTACI
Tanga
Wysłuchując odpowiedzi karczmarza, Tanga uśmiechnął się zadowolony do swojego śniadania, przyspieszając nieco tempa. Strawa była smaczna i cieszyła go bez dwóch zdań, ale przed turniejem, powinna również dostać czas, żeby się należycie w brzuchu ułożyć! Nie zliczyłby, ile razy zwracał solidny posiłek tylko dlatego, że wyobraźnia za szybko go poniosła do różnego rodzaju zmagań fizycznych.
Dopiero na wspomnienie, że ktokolwiek miałby nakłaniać jego przeciwników do poddania się, uderzył wciąż do połowy pełnym kuflem o blat.
- Nie - zawyrokował. Ot, po prostu. Nie rozwijając myśli, jakakolwiek by ona nie była. Po prostu mocne, twarde "nie".
Dopijając mleko duszkiem, z gorliwością w oczach podniósł się ze swojego miejsca. Nie zamierzał oczywiście bić się z tchórzami, którzy rezygnują z walki tylko dlatego, że ktoś ich o to prosi, ale też nie zawahałby się pobić osoby, która o coś takiego poprosiła. Gdyby Lindirionowi naprawdę przyszło to do głowy coś podobnego, nijako nie wybroniłby się od wzięcia za to odpowiedzialności.
- Kardin kowal! Chcę iść! - powtórzył za to grzecznie, bo ta część była dla niego równie ważna, co turniej sam w sobie. - ...Myślisz, że naprawi moją broń? - zapytał jednak zaraz, po raz pierwszy odrobinę niepewnie, niczym dziecko obawiające się do jakiegoś stopnia konsekwencji, jakie mogły je czekać po zniszczeniu cudzej własności. W tym wypadku - własności własnego rodzica! Sytuacja związana z glewią była zatem dla niego dość stresująca.
Foighidneach

Oberża "Pod Halabardą"

104
POST BARDA
Karczmarz uznał, że to Tanga, a nie Lindirion zrozumiał przekaz, który to był ukryty w słowach. Zwykłe, proste "nie" było tak naprawdę odpowiedzią na wszystko. Może i widać było, że człowiek nie pasuje do tego miasta, ale gdzieś kryła się w nim ten rodzai inteligencji, który był niedostępny dla umysłów czarodziejów? Dzieci rozumiały rzeczy w sposób prosty. I do tego schematu wpisywał się Tanga.
- Tak samo, jak prośba, by absolutnie nikt nie przeszkadzał, jest pozbawiona sensu. - Odparł z lekkim uśmiechem. Zazwyczaj nie wdawał się z dyskusje z klientami, ale elf był wystarczająco irytujący. I tak musiał wracać do swoich zajęć. Choć pytanie nie wyglądało na takie, które zostało zadane w jego kierunku, postanowił i tak odpowiedzieć na odchodne.
- Powiadają się, że nie ma dla zadań niemożliwych, cuda wykonuje w kilka dni, więc jeśli broń nie jest pyłem, naprawi ją. - Odpowiedział i odszedł od nich, kierując się do szynku, by obsłużyć oczekujących gości i zostawiając dwójkę towarzyszy samych. Teraz nie musieli przejmować trzecią osobom, w ich towarzystwie. W karczmie przez ten czas nic się nie zmieniło.
Licznik pechowych ofiar:
8

Oberża "Pod Halabardą"

105
POST POSTACI
Lindirion
Na czole mistrza pojawiła się pojedyncza zmarszczka, przecinająca pionowo przestrzeń między brwiami elfa. Karczmarz miał szczęście, że wybrał drogę odwrotu. Lindirion nie zamierzał wysłuchiwać bzdur, których jedynym celem miało być przeciwstawienie się jego zdaniu! Gdyby nie potrafił panować nad swoją magią, może wokół jego ciała pojawiłaby się manifestacja energii, której nie potrafił trzymać w ryzach... bo to przecież nie przez to włoski na ramieniu Tangi miały prawo stanąć dęba?

Lindirion wziął głębszy oddech, by uspokoić wzbierające w nim emocje. Był ponad to. Był ponad sprzeczki z karczmarzami, którzy nie wiedzą nic ponad przecieranie szynkwasu brudną szmatą.

- Mam taką nadzieję, Tango. Mam również nadzieję, że zrobi to dość szybko, byśmy szybko opuścili miasto. - Odpowiedział na pytania swojego towarzysza. - Jeśli już zjadłeś, chodźmy w miejsce turnieju. Nie wiem, czy potrzebujesz przygotowania, jednak rozważnym będzie stawić się tam wcześniej. Niewykluczone, iż spotkamy tam również moją siostrę, Renatię. Dawno jej nie widziałem. - Dodał, choć być może niepotrzebnie. Na nic Tandze była ta wiedza. - Ach, Tango. - Westchnął jak stary człowiek. - Zastanawiam się, czy nie lepiej byłoby mi wrócić na mokradła Varulae... Chodź, chłopcze, chodź. Pójdźmy już.

Lin gotów był opuścić karczmę, by doprowadzić Tangę do miejsca walk.
Obrazek

Wróć do „Oros”