Karczma "Jama"

1
Jama to jest lokal, psia jego mać, kurewsko paskudny. Jest tak paskudny, jak jego biedni klienci i cała ta cholerna okolica. Mała rudera bez piętra, bez solidnych okien, podłoga skrzypi odkąd ludzie mieszkali w szałasach. Ciemno tu, duszno tu, śmierdzi tu i piwo mają chujowe, a jak weźmie cię ochota na kurwę, to lepiej dwa razy pomyśl i wytrzeźwiej, a potem zrób to sam, bo lepiej na tym wyjdziesz.

Jest jedna sala. Mają jeden stół i dwie ławy, a reszta to zwykła prowizorka na potrzeby niewymagającej, śmierdzącej brudnymi portami, potem, alkoholem i brakiem ambicji klienteli. Także większość gości siedzi na beczkach i przy beczkach, na których ktoś położył kawałek drewna lub... Hej, czy to tarcza? Tutaj pije się cienkusza, gra się w kości i maca brzydkie babska po ich spoconych, brudnych wdziękach. Karczmarz zgarnia zapłatę i podaje napitek, lub jadło, jeśli staje ci odwagi, żeby zaryzykować.

W Jamie można też znaleźć nieco innych... rozrywek. Jest tutaj piwnica, a tam piorą się po morach lokalni zawodowcy. Wszyscy wiedzą, choć to ma być rzekomo tajemnica. Straży nie ma co się obawiać, bo w takie miejsca nawet nie zagląda, natomiast to, że niektórzy zawodnicy za integralną część swojego ciała uznają majcher to jest insza sprawa. Sława, pieniądze, czasem nawet noc z którąś z piękności można wygrać.

Re: Karczma "Jama"

2
Smród tej nory czułem już za rogiem, jakieś dwadzieścia łokci dalej, zanim omal nie wdepnąłem w jakieś gówno. W każdym razie, mogło być gorzej, więc nie medytując zbyt długo przed wejściem, nacisnąłem klamkę drzwi, mając nadzieję, że to ustrojstwo nie runie wprost na mnie razem z przerdzewiałymi zawiasami. Robiąc nieco zgrzytu i ogólnie pojętego hałasu, przekroczyłem próg "Jamy" w nadziei, że być może chociaż jeden z tych ochlejmordów będzie w stanie wskazać mi miejsce zamieszkania niejakiej Callisto.

Kurwa mać, na prawdę mogłem jednak się cofnąć i spytać tego lękliwego huncwota o to, jak tam dojść... ale to nieważne. Teraz musiałem tylko znaleźć odpowiednią osobę. Jako pierwszego, szukałem karczmarza, gdyż najpewniej to on stanowił tutaj największą bazę informacji, i to jemu jako gospodarzowi tego miejsca, należałoby najbardziej zawierzyć. O ile w ogóle. Jeśli za ladą będzie siedział pan i władca tego całego przybytku, pierwsze co zrobię, to usiądę naprzeciw niego, po czym bardzo się skupię, celem rzucenia nań uroku. Sztuczka dosyć prosta, nabyta dzięki wampirzej przemianie, a dzięki której miałem całkiem spore pole do popisu, jeśli chodzi o wyciąganie informacji. W skrajnych wypadkach wampirze spojrzenie pozwalało też sprawić, by ofiara sama pozbawiła się życia, a co za tym idzie, odjęła mi ciężaru z barków. Szczególnie przydatna, gdy osobnik nie jest zbyt trzeźwy. To tym bardziej ułatwiało mi całe zadanie.

Powiedz... podobno W Nowym Hollar mieszka niejaka Callisto. Mówią, że jest bardzo majętna i posiada wielką posiadłość, a tak się składa, że na mocy moich zwierzchników muszę do niej trafić. Wskazałbyś mi drogę? Wiem, że tak, w końcu także na tym zarabia karczmarz, prawda? No dalej, może nawet przemyślę obdarowanie Cię jakimś złotem za tę informację, hm?
Spoiler:
Obrazek

Re: Karczma "Jama"

3
Paru obdartych łapserdaków rzuciło zaciekawione spojrzenia na nowego gościa w przybytku, jednak żaden nie dał jawnego powodu, aby wampir poczuł się jak przyszła ofiara napaści. Tutaj nie dawano takich znaków... nie, tutaj dostawałeś kosę w nery, i chuj ci w dupę, boś zdechlak. W samym przybytku zaś dryblas taki na dwa metry stał, chujek łysy z tasakiem, nożem i w pikowańcu brudnym; chyba porządku względnego pilnował, coby całkiem pierdolnik się tutaj nie zadział.

Człowiek... Krzywe zęby. Włosy jak patyki w gówno powsadzane, suche kurwa i sterczące. Na mordzie jak u wieprza, świńskie oczka i wary jak dwa pieprzące się robaki. Na całe szczęście umysł prosty, jak to tylko możliwe.
- Eeee... No... No, to je ta, co jej rodzinę zabyli. Zakonniki, znaczy. Um wie. Um... raz tutej! - Machnął tłustym łapskiem, utuczonym na niedoli innych, a uzbrojony dryblas zbliżył się do szynkwasu.
- Ta? - Zapytał.
- Ty Um, to Ty wiesz, gdzie ta panna od zakonników mieszka?
- No. - Odparł, gość z imieniem Um.
- To ten... tego pana zaprowadź. - Gospodarz wskazał na Cruxa.
- Po chuj? - Spokojnie zapytał ochroniarz, rzucając wzrok na zamaskowanego wampira.
- No bo ten... bo ja tak mówię. Płacę Ci, tak? - Zauroczony wieprzek powodu nie znał, ale umiał go sobie dośpiewać. Bardzo chciał pomóc temu uprzejmemu osobnikowi o ujmującej osobowości.
- Tak.
- To nie pytaj głupio, tylko zaprowadź. A panu... coś jeszcze? Napić się, najeść? - Uśmiechnął się w swym mniemaniu zapewne uprzejmie i ładnie, ale na tej szpetnej mordzie i przy tym krzywym a niekompletnym uzębieniu efekt był o kant dupy potłuc.

Re: Karczma "Jama"

4
Całej konwersacji dwóch wioskowych durni słuchałem z zaciśniętymi szczękami. Po trochu, żeby nie puściły mi nerwy, i żebym nie zaczął rzucać zaklęciami na lewo i prawo. Po drugie dlatego, że przymilny ton jakim operował karczmarz pod wpływem wampirzej hipnozy omal nie sprawił, że prychnąłem śmiechem. Ach ta biedota... znałem nawet jednego, równie pociesznego człeczynę, bodajże z samej stolicy. Pijaczek taki, ale daj mu chociaż jednego gryfa, a gotów zrobić dla Ciebie wszystko.
Za nadanie mi eskorty, sięgnąłem do sakiewki po symboliczne dwie złote monety, które szelmowskim gestem przysunąłem gospodarzowi, a kiedy wychodziłem już z karczmy w towarzystwie drugiego dryblasa, jemu również wsunąłem do ręki dwa gryfy. Łącznie cztery, bo więcej szkoda było mi wydawać. Tak, mili moi- jeżeli kiedykolwiek miałbym się przyznawać do jakichś swoich wad, jedną z nich niewątpliwie była chciwość. Oczywiście, traktowana bez szczególnego rozpieszczania. Lepiej mieć więcej, niż mniej.
Z drugiej strony, ostatnimi czasy pieniądze nieszczególnie mi się przydawały, a i powiedzmy sobie szczerze, zapewne nie raz i nie dwa będę miał okazję spić krew z kogoś bogatszego niż przeciętny majtek ze Starej Oldetty.

No i poniekąd... chciałem chociaż w niewielkim stopniu sprawić, że utytłane świnie spod "Jamy" nie będą miały jakichś szczególnie złych wspomnień związanych z moją osobą. Jak się przed chwilą potwierdziło, karczmarz to dobre źródło informacji. Nie ważne jakiej idei się służy, choćby chłop prowadził chlew na jednym kółku i próbował wmawiać ludziom, że sprzedaje ludziom przedniego muszkatela, warto było z nim dobrze żyć. Przynajmniej do czasu, aż będzie się można rozstać z jego paskudnym odorem. Podziękowałem gospodarzowi gestem dłoni, po czym wyszedłem z przybytku.
Spoiler:
Obrazek

Re: Karczma "Jama"

5
Karczmarz spojrzał pierwej na gryfy, potem na milczka w kapturze, a potem znowu na gryfy. Nic nie chciał zamówić, ale przynajmniej za informację zapłacił. No co za miła osoba!

Um, nazywany dryblasem poszedł za wampirem. Z tym osobnikiem Cruxowi raczej nic nie groziło, chyba, że rozzłościłby bandytów z Piekła, którzy obecnie bawili się tutaj, tak jak im się to żywnie podobało i nikt nie śmiał czynić im wstrętów. Niemniej, przezorny wykidajło chwycił w jedną dłoń tasak, w drugą zaś powziął nóż, i w ten sposób maszerował, gotowym będąc na jakieś ewentualne niespodzianki.

Wąskie uliczki, w pośpiechu sklecone budy, fekalia pod nogami - to oferowały slumsy. Miasto było zdecydowanie bardziej przychylne, schludniejsze i zdecydowanie dużo ładniejsze. O tak, w Nowym Hollar było co podziwiać. Ich jednak interesowało to, co poza miastem i to najlepiej nim skończy się noc. W obecnym czasie nie bardzo też mogli liczyć, iż wejdą do miasta od tak sobie - nadchodziła wojna, zaostrzono prawa.

Willa Morganisterów.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Nowe Hollar”