Dom Michi

1
Dom z drewnianych bali, jakich wiele w biedniejszej dzielnicy Nowego Hollar. Otoczony małym ogródkiem (obecnie kompletnie zasypanym śniegiem) wygląda z zewnątrz nawet przyzwoicie. W środku podzielony jest na dwie izby. Mniejsza sypialnia miała podłogę z desek, ściany obwieszone wzorzystymi, grubymi kocami celem utrzymania ciepła i dodania nieco estetyki surowemu wnętrzu. Proste łoże, skrzynia na ubrania, na której stało sześć przyklejonych na wosk świec, półka z kilkoma książeczkami (na wpół fantastyczne poradniki dla amatorskich czarodziejów) i jedną grubszą książką kucharską - ot, całe wyposażenie tego pomieszczenia. Większa izba - gościnna - posiadała ładnie obmurowane palenisko, obok którego stało kilka garnków i patelnia, szafkę z drewnianymi naczyniami i kubkami, duże wiadro pełne wody, stół z 4 krzesłami oraz stojak na miecze i łuk. Pokój posiadał także dwa okna, osłonięte rybimi pęcherzami, które można było zdjąć celem oświetlenia izby. Pod jednym z okien była klapa prowadząca do malutkiej piwniczki, zazwyczaj pełnej wędzonej, upolowanej w okolicznych lasach zwierzyny i marynowanych przetworów leśnych, teraz jednakże zima naruszyła nawet i te zapasy, zostało kilka słoików z grzybami i jeden nędzny, wędzony zajączek. W skrócie skromny, lecz schludny dom.


Michi siedziała właśnie przy stole i korzystając z dziennego światła czytała po raz kolejny książkę o magicznych wyczynach najróżniejszych czarodziejów, gdy nagle drzwi wejściowe się otworzyły a do izby bezceremonialnie wpakował się jej znajomy barman, Ulquia . Nie dbając nawet o strząśnięcie śniegu z butów zamknął za sobą drzwi i przemówił. Głos mu nieco drżał z nerwów, a głowę zdobił wielki i pulsujący czerwienią guz.

- Słuchaj Michi, sytuacja jest nietęga. Nie owijając w bawełnę, zaginęła Twoja przyjaciółka Ran`Tai. Znaczy się, zaginęła to mało powiedziane... Porwano ją dosłownie na moich oczach, tak ze trzy godziny temu. Nie wiem dokładnie ile, jak tylko spróbowałem zainterweniować dostałem w głowę czymś twardym i wiadomo, przez jakiś czas leżałem nieprzytomny, póki mnie nie ocuciła nasza szefowa, Ida. Pamiętam tylko że było ich kilku i wszyscy byli krasnoludami.
-

Skończywszy, człowiek usiadł niepytany na krześle, widocznie wykończony całą tą sytuacją. Czekał na reakcje Michi.
Nie otwierać, pełno materiałów heretycich
Spoiler:
Obrazek

Re: Dom Michi

2
Korzystając z chwili wolnego dnia, wzięła jedną z książek o magii dla początkujących i zaczęła czytać siedząc naprzeciwko okna. Nałożyła na siebie koc. Było jej dzięki temu ciepło i przytulnie.
Zdziwiła się, kiedy jej kolega z pracy wparował do domu i z drżącym głosem zaczął mówić, lecz najbardziej zdziwiła się widząc ogromnego czerwonego guza na czole. Wysłuchała wszystkich słów Ulquia i zapytała:
- Gdzie wtedy byliście? Musimy tam jak najszybciej iść tam. Może zostały jakieś ślady.
- Krasnoludy? Czy ten stary piernik Hakashi byłby w to zamieszany? - pomyślała wstając od stołu i pobiegła do drugiego pomieszczenia skąd zebrała zielony, skórzany płaszcz z łóżka i pobiegła z powrotem do głównej izby zapinając guziki od płaszcza.
- I czemu jeszcze siedzisz? Idziemy! - Powiedziała wdziewając buty i podeszła szybkim krokiem do drzwi.

Re: Dom Michi

3
Z widoczną niechęcią Uliqua powstał z krzesła i podążył za Michi, opowiadając jej co nieco po drodze.

- Byliśmy w karczmie, tam gdzie pracujemy, no a gdzieżby indziej nasza szefowa mogłaby mnie ocucić? Przecież wiesz że nie rusza się ona praktycznie z karczmy. A Hakashi? Ten pryk? Nie mam pojęcia, zanim zdążyłem się przyjrzeć oberwałem.

Maszerując po mroźnym i zasypanym Nowym Hollar dotarli po niedługiej chwili do karczmy "Pod starą tęczą" w ktorej oboje pracowali.

Kontynuacja kłesta http://herbia-pbf.pl/viewtopic.php?f=19&t=1609
Nie otwierać, pełno materiałów heretycich
Spoiler:
Obrazek
ODPOWIEDZ

Wróć do „Nowe Hollar”