Qui Inuictus Czarny

1
Obrazek


Miano: Qui Inuictus Czarny
Rasa: Człowiek
Płeć: Mężczyzna
Wiek: Nieznany bądź bliżej nieokreślony

Pochodzenie: Południe, któraś z podupadłych już wiosek
Lokalizacja: Niegdyś północne rubieże Urk-hun nieopodal Czarcich Gór, obecnie nieznane
Profesja: Arcymistrz czarnej magii(po trosze czarownik,demonolog, nekromanta)

Informacje: Na wstępnie zacząć należy od faktu, iż w świetle rzeczowych dowodów prawdopodobnie nigdy nie istniał żaden Qui Inuictus Czarny. Co prawda rozmaitość legend szczegółowo opisuje jego żywot, lecz jak to wiadomo z legendami, nie lada wysiłkiem dla historyków jest ich potwierdzenie.

Narodził się w biednej rodzinie, w nieistniejącej już wiosce gdzieś na południu. Od dziecka, nim mówić się nauczył, fascynował się śmiercią i częstokroć przeprowadzał dość brutalne doświadczenia ze schwytanymi owadami, a niekiedy zwierzętami. Nikt nigdy nie brał na poważnie jego fascynacji, która po niedługim czasie zaczęła być conajmniej niepokojąca.

Wstąpił do jednego z licznych ówcześnie zakonów wyznających i ponad wszelką miarę czczących Drwmira. W służbie nawracania mordował co niemiara i co krok. Miał również siać popłoch we własnych stronach, gdzie w sposób iście przerażający uśmiercił własną rodzinę. Stwierdzając bezcelowość swojej misji odszedł i na pewien czas słuch o nim zaginął.

W owym czasie ponoć miał podróżować po znanych oraz nieznanych zakątkach świata. Badał choćby ruiny Varulae. Zawędrował nawet pod Prastary Dąb, skąd rychło został przepędzony przez podejrzliwe elfy. W międzyczasie nieustannie zdobywał wiedzę magiczną, zgłębiał tajniki każdej magii, co w znacznym stopniu przyczyniło się do jego "sukcesu" w tejże sferze.

Powróciwszy do Urk-hun przejął stanowisko nadwornego arcymistrza magii, skutecznie wygryzając konkrecję złożoną ze wszelakiej maści orczych szamanów, goblinich zaklinaczy czy samozwańczych czarnoksiężników. Władcy zmieniali się, lecz on pozostał na wcześniej obranej pozycji przez szmat czasu.

W końcu znudził się także wywieraniem wpływów na władcach. Obrał życie pustelnika. Ten okres jego żywota był najbardziej owocny. Wykonując straszliwe doświadczenia i rytuały naraził się każdej znanej i nieznanej organizacji. Słyną z nieobliczalności, bezwzględności i brutalności. Dla pozytywnych rezultatów własnych badań zdolny był poświęcić każde, nawet własne istnienie. Nim znikł na dobre, stworzył ogrom mrocznych artefaktów, takich jak pięć przeklętych kamieni, krwawą klingę, ciemną księgę, demoniczne pierścienie czy nawet nieśmiertelnego strażnika.

Mówi się, iż ostatnim jego aktem, jako efekt boju z wróżbitami, było pozbawienie władcy Keronu. Wielu twierdziło i zarzekało się, że było bezpośrednimi świadkami jego poczynań, a co z tego wynika także egzystencji. Wielu dowieść nie potrafiło swej racji. Dzisiaj ostały się jedynie bajki opowiadane nieposłusznym dzieciakom bądź straszne przypowieści, szeptane przy ogniskach.

Wygląd: Swego czasu, jeszcze za czasów Augusta II, każdy dzieciak i każdy starzec potrafił ze szczegółami opisać jego wizerunek, a wszystko za sprawą bajęd i podań ówcześnie krążących na jego temat. Choć wersje nieco różniły się od siebie w zależności od stron świata, zazwyczaj malowały arcymistrza czarnej magii jako zgarbionego, brodatego starca, noszącego typowy, czarodziejski kapelusz z wielkim rondem, spod którego wystawał długi, czubaty nos. Raz po raz dodawano do jego wyglądu również długą szatę z obszernym kapturem. Ponadto mężczyzna nosił na sobie znamię świadczące o paraniu się najczarniejszą z czarnych magii, a mianowicie tatuaże, bodaj runy niewiadomego pochodzenia.

Znaki szczególne: Mnogość tatuaży na ciele, wszystkie będące runami w nieznanym języku.

Plotki:

- w młodości należał do zakonu fanatycznie czczącego Drwmira, mającego swe korzenie w starożytności

- wymordował własną rodzinę

- podważał istnienie bóstw za co ówcześnie został skazany na ścięcie, acz nie doszło ono do skutku

- podczas Przekleństwa Wieży bez wieści znikł na pewien czas

- przez pewien okres czasu potrzebował ludzi do swoich eksperymentów, zatem na większą skale porywał wiejskie dzieci, co zaś przyczyniło się do powstania wielu bajęd nierzadko z morałem

- jakoby poprzez tajemne rytuały spowodował śmierć Augusta II, co jednak nigdy nie zostało potwierdzone

- zamiarował spopielić Prastary Dąb

- niegdyś raz po raz miał swój wkład w ataki na Keron, jednakże zawsze zaniechiwał dalszych walk, co zaprzepaściło sukcesy wojenne Urk-hun

- stworzył rozmaitą ilość czarnomagicznych artefaktów, za których posiadanie wiesza się bez sądu

- runy na ciele nadał mu ktoś kto na ognistym rydwanie przywędrował z gwiazd

- w ruinach Varulae odkrył pierwiastek magii

- stał się najpotężniejszym czarodziejem w znanym świecie, a jego umiejętności były nadzwyczaj niepojęte dla zwykłych śmiertelników

- za swoje bluźniercze i obrzydliwe magiczne praktyki został potępiony i skazany na wieczny żywot bez jakichkolwiek magicznych mocy

- podobno nadal żyje wśród zwykłych ludzi, a nie idzie go rozpoznać, gdyż potrafi jawić się pod niemal każdą postacią bądź i bez niej

- poznał istotę magii stając się równy bogom

- znudzony wcześniej pogardzanym światem odebrał sobie życie w dość klasyczny sposób

- teoretycznie nic i nikt nie potwierdza istnienia owego arcymistrza czarnej magii, a współcześnie jest zwyczajnie uważany za wymysł bajarzy tudzież usprawiedliwienie ówczesnych tragedii
.
ODPOWIEDZ

Wróć do „NPC niekanoniczni”