Gdzieś w alternatywnej rzeczywistości:

Nivienn przebiła się przez tłum poganiany przez zakonników do wyjścia. Minęła Steinmeyera i stanęła przy ciele przyjaciółki. Obawiała się najgorszego. Myślała, że to już koniec i nic nie można już zrobić. W jednym momencie, powróciły do niej wszystkie wspomnienia z przeszłości z udziałem Emily - pie...

Nim Septo opuścił gabinet Mistrza, ten rzucił jeszcze kilka słów, które mogły okazać się ważne dla łucznika: – Jeśli ci to pomoże, Vicenti organizuje dziś wieczorem u siebie degustację win. Nie sądzę, by osobiście w niej uczestniczył, w końcu boi się o swoją skórę, ale na pewno to dobra okazja na ma...

– Gdzie uciekasz, podły psie? – warczał ork, machając toporkami raz za razem. – Podejdź… bliżej… bliżej… bliżej…! – sapał pomiędzy każdym zamachem. Kanalia nie dawał się trafić. Był nieuchwytny. Przeciwnik jednak, pomimo dużej siły wkładanej w każdy cios, nie męczył się. Z każdą kolejną chwilą, w kt...

Łyse pole

Ja głosuję na Hrabiego. Urzekły mnie te wąsy.

Septo, oglądając mapę mógł zauważyć, że rezydencja Vicentiego znajdowała się daleko od centrum, jednak blisko jednej z głównych ulic. Ta zaś mogłaby być dosyć zatłoczona, szczególnie w ciągu dnia. Studzienka znajdowała się tuż obok muru oddzielającego działkę od alejki odchodzącej od drogi głównej. ...

Queran skutecznie uniknął ciosu pałką, wymierzonego w jego twarz. Kij orka przeciął powietrze ze świstem. Atakujący warknął złowrogo. Jako że zamachnął się silnie, utracił chwilowo równowagę i zachwiał się. Kanalia dobył wtedy miecza. Gdyby zrobił to wcześniej, z pewnością wykorzystałby możliwość za...

Znam. Uwielbiam. 10/10.

Daughter - Home

Płomień lampionów powoli przygasał wraz z manipulowaniem pokrętłem niewielkiego mechanizmu Gdyby nie uchylone wejście do namiotu, wnętrze spowite byłoby zupełną ciemnością. Oboje wyszli na zewnątrz. Mistrz Brenick machnął ręką, dając znak, by za nim podążać. Grota mieszkalna o tej porze tętniła już ...

Bardzo niepokojące. 10/10

M83 – Starwaves

Poniższe zdjęcie przedstawia natchnionego, oświeconego barda, który prowadzi na śmierć (choć tego nie widać, niewinna biel to tylko przykrywka!) biedną, bogom ducha winną postać.

Portret wykonany był starannie i w dużym stopniu przedstawiał rzeczywistą urodę Veriany. W prawym dolnym rogu widniał niewielki podpis: Dla szanownej panny Veriany z rodu Granne Korneliusz Verre Najwidoczniej w żyłach kobiety płynęła szlachetna krew. Dlaczego zdecydowała się na pracę z bandytami? Ty...

– Nie ma problemu – odpowiedziała uśmiechając się szeroko. Wyglądało na to, że Veriana polubiła Septo. – Mamy nowy dzień. Będę musiała się zbierać – oznajmiła po chwili. Gdy skończyła okładać mu czoło, wiadro ze szmatką odstawiła na bok i zaczęła się ubierać. Zrzuciła z siebie wcześniej narzucone na...

Prądnica