Reneylan westchnął spuszczając głowę. — Spodziewałem się innej odpowiedzi, ale... rozumiem sytuację. Poniosła mnie wizja możliwości ucieczki z tego miejsca, ale rzeczywiście, może jest też inne rozwiązanie. Demon jest potężny i żaden druid ani najlepszy wojownik jakiego znam, nie dałby mu rady w po...

— To faktyczny Drzewiec, niegdysiejszy pośrednik między naszym światem a domeną Loliusza. Został jednak przeklęty przez potworny byt zamieszkujący tą wyspę i odcięty od bóstwa. Demon nie wpływa na prawdziwość wizji i słuszność jego osądów, ale ściąga z niego esencję, niczym pasożyt żerując na dusza...

— Chyba już całkiem zapomnieli o tamtej sprawie sprzed roku. Niedawno mieliśmy w Lucio Lar mały wywiad. Zo'andalowie wypierają się wciaż współpracy z Gildią, a w miasteczku powstało chyba jakieś elfie getto. Dosłownie wyleźli jak spod ziemi, nie wiadomo skąd nagle pojawili się tam tak licznie — opo...

— To było niemal pewne, że nie pojmiecie jak ważne jest to, co robimy dla naszej rasy — rzekła kobieta kręcąc głową z rezygnacją. — Wydaje mi się też, że nie zdajecie sobie sprawy, że będąc na wyspie jesteście na mojej łasce. — Uniosła władczo podbródek. — Czy byłabyś w stanie ofiarować swoją córkę...

— Mówiłam! Trzeba być cicho! — przejęła się Katni, aż z ust wypadł jej nieprzeżuty kawałek owoca. — Jak śmiesz przerywać... — warknęła kapłanka. — Ah, to ty... Odsuń się, obca. Bezcześcisz święte obrzędy swą obecnością. Tutaj nie ma królów, ni królowych. Jesteśmy równymi dziećmi lasu. Odpuszczę ci ...

— Zapewne z dala od Królewskiej Prowincji — odparła kobieta. — Sama Gildia powoli wygasza tutejsze interesy, by nie przynosiły strat w późniejszym czasie. Zwiększamy za to wpływy w Meriandos i Oros, tam jeszcze jako-tako rynek prosperuje. W Saran Dun niebawem będzie można jedynie kraść, bo miasto p...

— Poszli do Gaju Ofiarnego. Rytuał zwykle odprawiany co miesiąc, ale od zaćmienia musimy teraz codziennie, bo Pan Lasu się gniewa. Matka mówi, że tylko tak będziemy bezpieczni — wyjaśniła Katni. — Mogę was zaprowadzić, ale trzeba być cicho i nie przeszkadzać. Dziewczyna wyprowadziła drużynę ze świą...

Kobieta z fascynacją wsłuchiwała się w recytowane przez Gasparda wersety księgi. Utopiła się w jego słowach, wpatrzona w wąskie usta mężczyzny i jego skupione, niebieskie oczy. Wyobraźnią malowała obrazy i scenariusze, w których sama dzierży mocą Kamienia Valarów. Ujęła w ręce kostur, przyjrzała si...

W ciszy i odosobnieniu, na miękkiej trawie między młodymi czarnymi olszami, Ail'ei odprawiła swój rytuał. Trzymany w garści medalion otrzymany niegdyś od Królowej, rozgrzany ciepłem dłoni, przesączył swą esencję i echa minionych lat wprost do umysłu gwardzistki. Zobaczyła ścieżki, jak za poprzednim...

Skupiając się na mentalnym wiązaniu z zieloną bestią, Septo ujrzał krótką wizję, klarowną i wystarczającą, by ocenić sytuację. Widział las z otworu skalnej jamy, czuł miękkie źdźbła trawy i liści pod brzuchem i potężnymi łapami. W kącie leżał świeży, martwy jeleń, a w drugim sterta kości i odpadów ...

— Ratunkiem? — zająknęło się dziewczę, poruszając się ostrożnie wśród krzewów, które szeleściły w odpowiedzi na ruch. W prześwicie między listkami pojawiła się para oczu, dużych i przestraszonych. Spojrzała na wszystkich podejrzliwie i wnikliwie. Drżące źrenice tańczyły i błyszczały błękitem do nie...

Leżeli tak w ciepłym uścisku nie licząc czasu, oddając się chwili i zapominając o wszelkich troskach. Do czasu, gdy hałasy na zewnątrz namiotu przestały sprzyjać nastrojowi. — Dasz radę wstać? Chodź, pomogę ci — odezwała się nieco podirytowana Veriana. Wzięła Septo pod pachę, uniosła do pozycji sie...

Kobieta zmieniła pozycję, oddaliła się. Ciepło ciała zastąpił powiew chłodu, który wcisnął się pod koc w tym samym momencie. Zlepione od suchoty usta poczuły wilgoć, pojedyncze kropelki wody na ściankach kufla. — Napij się — rzekła panna Grenne, pomagając Septo pochylić głowę. Gdy upewniła się, że ...

Hej, Herbiaki!

Wraz z Melawenem chcielibyśmy oficjalnie ogłosić, że do grona administratorów forum dołącza Ren! Chyba wszyscy się zgodzimy, że jest to stanowisko odpowiednie dla naszej koleżanki, szczególnie przy tak wielkim zaangażowaniu w rozwój Herbii. Gratulujemy awansu

Odrętwiałą dziewczynkę położono przy ognisku. Wśród płaczu i zawodzenia poszkodowanego dziecka, Zin'rel nie utraciła skupienia. Owinęła Vearię kocem, obadała bezwładne kończyny, sprawdziła temperaturę i tętno. Ostudzone antidotum przybliżyła do ust małej elfki. — Pij małymi łyczkami. Tak, wiem że s...