Długowłosa elfka o szlachetnej twarzy zamarła, w szoku i niedowierzaniu, jakiego doświadczyła słysząc słowa Ail'ei. Kiedy uchyliła usta by coś powiedzieć, wyjaśnić, Luinwe odwróciła się i odeszła. — Ail! Zaczekaj! — krzyknęła poruszona zdarzeniem Zin'rel, przepychając się przez tłum, by za nią podą...

Błąd wydaje się być po stronie layoutu forum. Przy utworzeniu piątego folderu na wiadomości, domyślny folder "wysłane" znika. Dam znać technikowi. Nie wiem jak szybko się z tym uporamy, ale mogę zaproponować rozwiązanie doraźne. W zakładce "Reguły, Foldery i ustawienia" jest opcj...

— Kolaborantów to za dużo powiedziane — podjęła temat Y'asmanaya. Zrobiła krok bliżej ogniska, by była lepiej słyszana. Złożyła ręce na podołku. — Felise miała swoich pupilków, a w zasadzie służbę. Zajmowali się pilnowaniem spichlerza i inwentarza w zamian za większe przydziały żywności... i narkot...

Poniżej latarni, gdzie krętą, zarośniętą ścieżką schodziło się ku wodzie, znajdowała się zatoczka. Woda była cieplejsza niż morze. Zarośla i wielkie głazy narzutowe tworzyły odosobnione i spokojne miejsce, gdzie Ail mogła zażyć kąpieli. Zanurzając się, poczuła ulgę jaką woda daje jej obitym, zbolał...

Renegaci pod komendą Tirela i Reneylana zwinnie i żwawo zaczęli zbierać ekwipunek, chwytać jeńców i przenosić poległych braci. Wódz stanął nad leżącą Ail i czarownicą. Szturchnął srebrnowłosą butem. Dwa razy, na wszelki wypadek. Mając pewność że jest nieprzytomna, pochylił się nad nią, odebrał jej ...

Gniew i determinacja gwardzistki oraz uczonego wymierzone zostały przeciwko poturbowanej elfce niemalże jednocześnie. Kula energii wystrzeliła z dłoni maga, obierając kurs ponad leżącą, wycieńczoną srebrnowłosą czarmiotkę. Niriviel nie przewidział jednak, bądź nie dostrzegł nacierającej z lewa Ail....

Elf kiwnął głową, uniósł miecz wroga i podążył w stronę mgły u boku Niriviela. Wkroczyli we mgłę. * Pierwsza ze strzał trafiła powierzchownie, raniąc jedynie zewnętrzną warstwę skóry łydki kobiety. Ta zatoczyła się nieco silniej, lecz podpierając się mieczem kontynuowała dalszą ucieczkę. Wtedy nadl...

— Może i jej nie lubię, ale nie będę się dąsać jak ona. Niech jedzie, może udowodni swoją wartość albo jej zupełny brak... Veriana westchnęła ciężko i ziewnęła. — Meriandos, piękne Meriandos... Niech będzie Meriandos — mówiła wolno, sennym głosem. Oboje nie mogli oprzeć się zmęczeniu. Zasnęli w swo...

Zgłaszam Mirannę! Miranna to piękna półelfka wychowana w oroskiej szlacheckiej rodzinie, która ze względu na elfią krew nie została dobrze przyjęta wśród ludzkich krewnych i opuściła miasto w poszukiwaniu nowego życia. Ci którzy ją poznali na kerońskich i północnych traktach oraz gospodach, mogliby ...

Szaroskóra magini obróciła mieczem w dłoni, który przemieszczając się w powietrzu kreślił bladoniebieskie smugi. W momencie wystrzału lodowego sopla uchyliła się instynktownie. Zadarła głowę do góry, uświadomiwszy sobie, że pocisk wcale nie leci w jej kierunku. Oczy krępej elfki błysnęły mocniejszy...

— Jej temperament jest problemem. Kręci się wokół Thoma jak mucha, a po nocach liże mu jaja. Nikt nie ma złudzeń, że ze sobą kręcą, a ona czerpie z tego wszystkie korzyści i nawet nie próbuje się z tym kryć — wytłumaczyła podirytowanym tonem. — Kiedyś gdy byłam w podobnej pozycji... ja... potrafiła...

— Wszędzie ciekawiej niż w tym zdychającym mieście. Pakowanie się w kłopoty to moja praca, Septo. Drugą jest wychodzenie z nich bez szwanku, co dość często się powodzi — odparła z pewnością siebie. — Po prostu daj znać, jak będziesz wyjeżdżał. Dziewczyna mrugnęła do Neherisa i uniosła lewy kącik us...

Uformowane z energii magicznej lodowe pociski wystrzeliły w kierunku celów. Szaroskóre elfy nie miały zbyt wiele czasu na reakcję, jeno twarz ich spowiło chwilowe zdziwienie, gdy znikąd wyrosły przed nimi półprzezroczyste bryły. Zdziwienie zastąpiły grymasy bólu, kiedy pociski rozprysły się na setk...

— A żebyś wiedział. — Pokręcił głową. — Obrotny człowiek musi wszystko notować, bo zaraz wylatuje z głowy. No nic, powodzenia w twoich sprawach — rzucił jeszcze, kiedy Septo opuszczał gabinet. Wyszedł na zewnątrz, zamykając za sobą dębowe, ciężkie drzwi. Poczuł znów zapach pieczeni, wilgoć jaskini ...

Drużyna rozdzieliła się. Reneylan zgodziwszy się na propozycję Ail, stanął u jej boku i uważnie przyjrzał się drodze, którą mieli pokonać. — Nie wiem na ile ta poczwara jest sprawna. Wygląda jakby wierzgała w jakimś letargu, ale z czartami nigdy nic nie wiadomo. Musimy być bardzo ostrożni — stwierd...