Organizacja

Regulamin, ogłoszenia, propozycje i zażalenia – metazasady dotyczące gry oraz forum, niezwiązane bezpośrednio z samym światem lub rozgrywką.

Atlas

Zbiory te zawierają podstawową wiedzę o Herbii, jej mieszkańcach i prawach nią rządzących. Znaleźć tu można podstawowe zasady gry, opis mechaniki, reguły tworzenia postaci, historię świata oraz opisy ras, organizacji, bóstw i ich świątyń.

Kartoteka

Postaci graczy zawsze znajdują się tam, gdzie coś się dzieje: podczas starć, odkryć i intryg, na salonach, polach bitew i gwarnych targowiskach. Wielu je widzi, wielu o nich mówi, a wraz ze słowem roznosi się plotka, którą tu można poznać.

Salu

Największe na Herbii miasto portowe jest ulokowanym na dalekiej Północy nowym domem dla wielu uchodźców z terenów zagrożonych przez pojawienie się Wieży. Śmiertelnie zagrożone przez napierające ze wschodu piekielne biesy, desperacko szuka sposobów ochrony przed nieprzyjacielem.
Poza rozciągniętym na wybrzeżu miastem mieści się wiele wiosek rybaków i pasterzy, lecz im dalej na wschód, tym częściej pastwiska i zagrody zastępują pogorzeliska i ruiny.

Splugawione Ziemie

Opanowane przez piekielne demony ziemie ciągną się od Smoczych Szczytów na wschodzie, po Xareliny na zachodzie, prezentując katastrofalny krajobraz pełen pogorzelisk, zniszczonych lasów i wynaturzeń. Liczne biesy zdają się przybierać wszystkie możliwe formy i rozmiary, jakby chciały reprezentować każdy z możliwych koszmarów i fobii śmiertelnych.
W całym regionie panuje plugawa aura, a powietrze przepełnione jest gorzkim, ciepłym smrodem przybierającym na sile w miarę zbliżania się do przeklętej Wieży.

Thirongad

Imponująca forteca barbarzyńców Uratai jest wyjątkowym punktem oporu przeciw przetaczającej się przez Północ piekielnej pladze. Położona gdzieś pośród północnych wysokich grani Gór Smoczych, każdego dnia walczy o przetrwanie i pożywienie wznosząc modły do starodawnego panteonu.
Barbarzyńskie wioski od wieków toczyły ze sobą wojny o ziemię i surowce, a teraz, gdy zachodnie plemiona spychane są na wschód, walki te tylko się zintensyfikowały. Konflikty stają się zajadłe jak nigdy, a ochrona ziem Uratai znacznie utrudniona.

Turon

Stolica Krasnoludów zamknęła się dziś na główny, zagrożony teraz przez demony trakt, przez co niezwykle trudno się do niej dostać obcemu. Rozsiane w górskim masywie niewielkie osady i fortece są niemal niedostępne, a na zimę praktycznie opuszczane – jedynie wejścia do podziemnych tuneli brodaci gwardziści nie spuszczają z oka dzień i noc.
Majestatyczne, pokryte śniegiem góry patrolowane są nieustannie zarówno przez podejrzliwych krasnoludzkich żołnierzy i samozwańczych łowców demonów, jak i przez same piekielne poczwary, które przepłoszyły niemal całą dziką zwierzynę.

Ziemie niczyje

Położone na północy wyspy, mniejsze osady i różne miejsca, znajdujące się pod innymi, niezależnymi rządami.

Królewska prowincja

Stołeczna dzielnica położona jest w północnej części królestwa, w umiarkowanym klimacie. Poza wybudowaną przy pomocy Krasnoludów stolicą Saran Dun, obejmuje ona takie bogate miasta, jak elfie Nowe Hollar oraz portowe Heliar. Dziś jest jeszcze bardziej żywa niż zazwyczaj: na północy bezustannie panuje napięcie z powodu zagrożenia w postaci demonów, na wschodzie trwają walki z Fenisteą, a w samej stolicy trwają odwieczne utarczki polityczne.

Księstwo Grenefod

Względnie autonomiczna wyspa o niewielkim znaczeniu politycznym często staje się azylem dla tych, którzy chcieli rozpocząć nowe życie bez cienia swej przeszłości. Mieszkańcy hodują w tym chłodnym klimacie bydło w postaci krów i włochaczy lub trudnią się prostym rzemiosłem i rybołówstwem.

Książęca prowincja

Ciągnąca się wzdłuż północno-zachodniego wybrzeża Keronu, dzielnica ta przeżywa lata dobrobytu od momentu, gdy Książę Jakub został jej panem i mieszkańcem. Cały jego dwór i polityczni sprzymierzeńcy, którzy tu ściągnęli napędzają lokalną gospodarkę i znacząco poprawiają prestiż jedynego dużego miasta – Qerel.

Zachodnia prowincja

Położona na zachodnim wybrzeżu, prowincja ta jest ponurą krainą zmagającą się z wieloma problemami. Największym zagrożeniem dla tych ziem, rozciągających się od Gryfiego Fortu po Dzielnicę Książęcą, są niedobitki nieumarłych, którzy od stuleci dominują pobliskie wody. Wybrzeża często są patrolowane przez licznych i silnych tu Sakirowców, których zakon posiada ogromne wpływy oraz siłę potrzebną do zapewnienia bezpieczeństwa ludności.

Południowa prowincja

Rozciągająca się między górami Aron, Daugon i Wschodnią ścianą, leży w łagodnym, ciepłym klimacie. Obszar bogaty, dzięki wielu Czarodziejom i uczonym, których dumą jest Uniwersytet w Oros, ale przede wszystkim, dzięki szlakowi handlowemu ciągnącemu się z Księstwa Ujścia na południu do stolicy na północy.

Wschodnia prowincja

Kraina zdaje się być idyllicznym obrazem feudalnego królestwa – liczne wioski i gospodarstwa zamieszkane przez Ludzi i Niziołków uprawiają żyzną glebę i hodują konie, kozy i rogaciznę.
Jednak teraz Meriandos, Stolica Sztuki, gości więcej możnych rycerzy, setników i dziesiętników niż bardów, tancerek i dziewek do towarzystwa. Toczona na wschodzie wojna z Fenisteą uczyniła z tych ziem pole zmagań z Leśnymi Elfami, a i sami spokojni rolnicy stali się teraz ostrożni i nieufni.

Księstwo Ujścia

Ważny gospodarczo obszar położony jest w ciepłym regionie za Górami Daugon i stanowi bufor tak dla wielu towarów, jak i politycznych wpływów i nowatorskich myśli. Borykające się z problemem zorganizowanej przestępczości Ujście wielokrotnie przechodziło z rąk do rąk.

Gryfie Gniazdo

Jedna z najpotężniejszych kerońskich fortec od wieków strzeże południowych ziem Centralnej Herbii. Posiadająca wyjątkowy status, bo podległa nie pod żadną prowincję, a bezpośrednio pod króla, od setek lat była nie lada kąskiem i zarzewiem konfliktu między Irios a Oros.

Wyspa Kryształowego Powiewu

Kiedyś spowita w gęstej mgle i owiana legendami wyspa na wschód od kontynentu. Po wyzwoleniu z rąk demona magiczna mgła opadła, a miejsce to zaczęło się odradzać. Obecnie wyspa stała się nowym domem dla rasy leśnych elfów, gdzie starają się odbudować swoje dziedzictwo i kulturę.

1. Stolica - Asvahill

Fenistea - puszcza

Dawniej wspaniała i dostojna elfia puszcza, po Nocy Spadających Gwiazd - niepokojący gąszcz zdziczałych i spotworniałych roślin przeplatanych z tysiącami pousychanych świętych drzew nand'caleen. Nad wszystkim połyskuje dziwna opalizująca łuna, a pozostałości elfich zabudowań, przedmiotów i zwłok opanowały migoczące istoty zwane Gwiazdami.

Bagna Serathi

Moczary te są prawdopodobnie największym bagiennym terenie w Herbii, obejmując swą powierzchnią całą deltę rzeki Zielonej i jej okolice. Jakby nie dość było żyjących tu drapieżników i ponurych stworzeń, to legendy mówią jeszcze o mieście zatopionym w wyniku Bitwy przeciw Śmierci, po której cały kontynent doznał poważnych zmian, a poziom wód podniósł się znacząco.

Zachodnia baronia

Spękane od piekielnego żaru kamienie ciągną się po horyzont, tworząc wokół najstarszego orczego miasta bezlitosną pustynię. W nieco chłodniejsze dni, gdy rozgrzane powietrze nie płata zmysłom figli, widać na północy niski, czerwony masyw Czarcich Gór, zaś na południu mniejsze Shaan`gaere.

Wschodnia baronia

Gorące piaski pustyni ciągną się od sawnny u podnóży Gór Daugon na północy po leżący nad Złotym Morzem Karlgard na południu. Poza górniczą osadą Wushoh na zachodzie, niewiele jest tu oaz, lecz na północy i północnym wschodzie można trafić na niejedną orczą wioskę.

Baronia Varulae

Ogromne połacie porośniętej wysokimi trawami prerii rozciągają się od widocznych na północy Gór Daugon po gęstą ścianę dżungli na południu, która z wolna ustępuje karczującym ją goblińskim rolnikom i drwalom. Nie wiadomo, co jest groźniejsze dla nieostrożnego podróżnika: rabusie grasujący przy granicy z Ujściem, czy też jadowite bestie z tropikalnego lasu.
Wiele jest tu ogromnych pastwisk, na których wypasane jest bydło i ogromne jaszczury, które mogą posłużyć za wierzchowce .

Taj`cah

Centralne wyspy są gęsto zaludnione i w miarę możliwości ucywilizowane – nawet dżungla zdaje się być ujarzmiona. Wielu magnatów i mniejszych szlachciców ma tu swe rezydencje, wokół których rozciągają się wielkie plantacje, na których pracują związani długami chłopi. Uprawy obejmują przede wszystkim kukurydzę, bawełnę i kakaowce, które później trafiają do Ujścia lub Karlgardu, gdzie wymieniane są na mięso i zboża.

Chandi

Północne wyspy są bardziej obfite w złoża żelaza i srebra niż pozostała część Archipelagu. Mają nieco łagodniejszy klimat, a do tego są na ogół większe i różnorodnie ukształtowane – na największej, Chandi, znajdują się nawet góry widoczne z wielu pobliskich wysp.
Poza typowymi osadami rybackimi, plantacjami i niewielkimi farmami, można tu trafić na górnicze osady położone w wyższych partiach wysp, pośród zdominowanej przez wielkie paprocie zieleni.

Erola

Między zachodnio-centralnymi wyspami żegluje mnóstwo handlowych statków, tak lokalnych, jak i płynących aż z kontynentu – a co za tym idzie, wiele jest też państwowych statków celników.
Wyspy są gęsto zaludnione i widać tu nieco więcej Ludzi i Goblinów niż w innych regionach. Pozycja Syndykatu Tygrysa jest tu wyjątkowo silna, co w połączeniu z kilkoma siedzibami magicznych organizacji znacznie osłabia wpływy magnatów i króla.

Kattok

Położone na wschodzie wyspy są jednym z najdalej wysuniętych fragmentów Herbii. Lokalne regiony są najsłabiej zbadane, a dżungle – najbardziej zabójcze. Mieszkańcy potrafią godzinami opowiadać liczne i barwne historie o mrocznej magii i dawnych konfliktach Trolli z Elfami, a każda z nich może przyprawić o ciarki. Wiele jest tu ruin dawnych miast Trolli, dziś w większości całkowicie porzuconych i nawet zapomnianych, stanowiących nie lada gratkę dla domorosłych archeologów oraz nieostrożnych łowców skarbów.

Klan Wędrujących

Teren zamieszkały przez Klan Wędrujących wykorzystuje swoje kręte, podziemne tunele do przechwytywania ofiar na powierzchni. Dzięki złożonym systemom korytarzy i ukrytym przejściom są w stanie działać skrycie i skutecznie unikać represji ze strony powierzchniowego świata. To miejsce jest ostoją ciemnych praktyk, gdzie okrucieństwo i chciwość przeplatają się ze zdradziecką magią elfów, tworząc środowisko niebezpieczne i przerażające.

Klan Poszarpanej Rany

Teren podziemi zamieszkały przez militarny klan elfów emanuje surowością i militarystycznym porządkiem. Główna siedziba klanu jest ufortyfikowana, z potężnymi wrotami, zdobionymi runami ochronnymi. Dookoła przejść znajdują się strażnice, a cały kompleks jest doskonale ukryty, co czyni go trudno dostępnym dla intruzów. Podziemne miasto klanu to miejsce, gdzie każdy kamień, korytarz i pomieszczenie służy wojskowym i strategicznym celom.

Klan Księżycowej Doliny

Tę część podziemi charakteryzują malownicze ogrody i kompleksy rolnicze, rozciągające się na obszarze rozległych korytarzy i jaskiń. Nieśmiertelne światło grzybów i kamieni szlachetnych oświetla rozległe pola uprawne i wybiegi dla podziemnych istot. W centralnym punkcie miasta znajduje się dziedziniec, na którym odbywają się targi, a elfy handlują różnorodnymi produktami, które czerpią ze swojej działalności w podziemiach i na powierzchni.

Sprowadziciele Słońca

Teren podziemi klanu Sprowadzicieli Słońca jest pełen bibliotek, artefaktów i zakazanych ksiąg. Wielkie, strzeliste komnaty dużych posiadłości i pałaców są oświetlone pulsującym światłem fioletowych latarni, a w każdym zakątku czai się tajemnica i niebezpieczeństwo. To podziemne królestwo jest miejscem, gdzie potęga demonicznych sojuszy łączy się z elfią zręcznością i inteligencją.

Klan Wodnej Gwiazdy

Podziemne królestwo elfów tego klanu emanuje niezwykłym połączeniem estetyki i hedonizmu. Znajdują się tu galerie i sale balowe, wypełnione dźwiękami instrumentów i śpiewem, gdzie elfy celebrują piękno swojego życia pod ziemią. Posadzki zdobią mistyczne wzory, a wodne kaskady wprowadzają elementy tworzące atmosferę magii i zmysłowości. Miasto pełne jest dzieł sztuki, które budzą emocje, choć zazwyczaj przesiąknięte są ciemnymi i wypaczonymi elementami.

Karczma

W przydrożnej gospodzie występują wędrowni bardowie i śmiali skaldowie, ale opowieści są snute nawet przez lokalnych smakoszy młodego wina. Możesz tu trafić na przeróżne historie i poprowadzić własną sesję.

Galeria

Pewien szlachcic stał się na starość jeszcze bardziej ekscentryczny niż był niegdyś i dziś udostępnia swe ogrody praktycznie każdemu artyście i podróżnemu gotowemu podziwiać jego nagromadzone przez laty zbiory.

Bramy

Demoniczne portale, które w czasach Wieży pojawiały się chaotycznie na całym kontynencie, podobno mogą zostać ponownie aktywowane. Choć niewielu posiada potrzebne do tego umiejętności i wiedzę, to niemal każdy jest ciekaw drugiej strony – niesamowitych, obcych miejsc, fantastycznych krain i nieznanych światów, do których mogłyby zaprowadzić.

Forum służy wymianie reklam i informacji z zaprzyjaźnionymi stronami.